ရဟန္း ပညာရွိ၊ လူပညာရွိတုိ႔သည္ ဗုဒၶ၏ဓမၼ၌ အေၿခခံလ်က္စကားေၿပာၿခင္းဆုိင္ရာေရွာင္ရန္၊
ေဆာင္ရန္မ်ားကုိ ညႊန္ၿပခဲ့သည္မွာအမ်ားအၿပားပင္ ရွိေပသည္။
ကုန္းေဘာင္ေခတ္စာဆုိ ေညာင္ပင္သာ ဦးပုညက(သူတရတာနာဆုံးမစာ)တြင္
-ပိဋကတ္ပင္လယ္၊နယက်ယ္၊ အလြတ္တတ္ၿပီမထင္ႏွင့္၊
တစ္နည္းေတြ႔ရုံ၊ က်မ္းမစုံ၊အာရုံတယ္ၿပီး မကုိးႏွင့္၊
ေကစိသေဘာ၊ တစ္က်မ္းေဟာ၊ အေၿပာတယ္၍မကင္းႏွင့္၊
ဂႏ ၳႏ ၱရ၊ မႏံွ႔ၾက၊ ၀ါဒတယ္၍ မၿငင္းႏွင့္၊
အတၱေနာမတိ၊ ယူမွန္းသိ ၊ဖိ၍ၿပိဳင္၍ မေၿပာႏွင့္၊
ကုိယ့္ထက္ဥာဏ္ရွိ၊ တက္မွန္းသိ မိမိကုိယ္ကုိမေၿမွာက္ႏွင့္၊
ဟူ၍ သတိေပးထားေလသည္။ အင္း၀ေခတ္စာဆုိအရွင္ ရွင္မဟာရဌသာရ၏ဆုံးမစာ
တစ္ရပ္တြင္လည္း...
"ငါ၏စိတ္တြင္၊ ထင္၏မလဲြ၊ လိပ္ခဲတည္းလည္း ဟုတ္တည္းဧကန္ ၊အာမသန္ႏွင့္၊
မွန္သည္တေစမရွ္ိေခ် ဟုဆုိထားဖူးသည္။"
No comments:
Post a Comment