အမုိက္ဆုံးလူ မၿဖစ္ေစႏွင့္

ကိုယ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ သူေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ေနစဥ္ ေခတၱခဏ လမ္းခြဲရတဲ႔
အခါမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ္ သို႔မဟုတ္ သူ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကိုယ္ကို
စြန္႔သြားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ သိပ္ခ်စ္တဲ႔လူတစ္ေယာက္ က လူ႔ေလာကကို
အရင္စြန္႔ခြာျပီး အျပီးအပိုင္ လမ္းခြဲရတဲံ အခါ မ်ိဳးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္
၀မ္းနည္းတတ္ၾကတာဟာ သူသူ ကိုယ္ကိုယ္ လူအမ်ားစုရဲ့ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္
သဘာ၀တစ္ခုပါပဲ။

သံေယာဇဥ္ၾကီးရင္ ၾကီးသေလာက္ ၊ အစြဲအလမ္း ျပင္းထန္ရင္ ျပင္းထန္သေလာက္
၀မ္းနည္းမွု အတိုင္းအတာ ျမင့္မားသြားပါတယ္။ သ့ေယာဇဥ္ ပိုၾကီးရင္
ပို၀မ္းနည္းရပါတယ္။ အစြဲအလမ္း ပိုျပင္းထန္ရင္ ပို ၀မ္းနည္းရပါတယ္။
အခ်စ္ပိုကဲေလ ၊ အျဖစ္ပိုသည္းေလပါပဲ။ ၀မ္းနည္းရျခင္း ၊တမ္းတ
ပူေဆြးရျခင္းဆိုတဲ႔ ခံစားမွဳဟာ လက္ခံသိမ္းပိုက္ထားသင့္တဲ့ ျမတ္ႏိုးစရာ
စည္းစိမ္ခ်မ္းသာတစ္မ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ျငင္းပယ္စြန္႔လြတ္ပစ္သင့္တဲ႔
မႏွစ္ျမိဳ႔စရာ အမွဳိက္ရွဳပ္ ၊ အညစ္အေၾကးပုပ္တစ္မ်ိဳးပါ။ ရင္ကိုေအးျမေစတဲ့
အရာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး၊ ႏွလံုးသားကို ပူေလာင္ေစတဲ့ အရာပါ။

ကိုယ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့သူေတြနဲ႔ ေသကြဲ၊ ရွင္ကြဲ၊ လမ္းခြဲ ရလို႔ ၀မ္းနည္းတဲ႔
ခံစားမွဳမ်ိဳၚ မခံစားခ်င္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ နည္းလမ္းက ဘာမွ မခက္ပါဘူး။
ဘယ္သူကိုမွ မခ်စ္ဘဲ ေနရံုပါပဲ။ ဘယ္သူကိုမွ စြဲစြဲ လမ္းလမ္း
မခ်စ္မိခဲ့ဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူနဲ႔ ပဲ လမ္းခြဲရ လမ္းခြဲရ ၀မ္းမနည္းေတာ့ပါဘူး။

စြဲလမ္းလို႔ အသည္းကၽြန္းရတာ မဟုတ္လား။
သိပ္ခ်စ္လို႔ စိတ္ညစ္ရတာ မဟုတ္လား။


မစြဲလမ္းရင္ အသည္းမကၽြမ္းရေတာ့ဘူးေပါ့။ သိပ္မခ်စ္ရင္
စိတ္မညစ္ရေတာ့ဘူးေပါ့။ အသည္းမကၽြမ္းခ်င္ရင္ မစြဲလမ္းပါနဲ႔။
စိတ္မညစ္ခ်င္ရင္ သိပ္မခ်စ္ပါနဲ႔။ မခ်စ္ရမေနႏိုင္ရင္လည္း
နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ ေလွ်ာ့ခ်စ္ပါ။ ေခၽြတာေရးအခ်စ္နဲ႔ ျခိဳးျခိဳးျခံျခံ ၊
ျခစ္ျခစ္ျခဳတ္ျခဳတ္ ခ်စ္ပါ။ `မင္း ငါ့ကို ေလွ်ာ့္ခ်စ္ပါလား´ လို႔ေတာင္
သီးခ်င္းဆိုထား ပါေသးတယ္။ `ေလွ်ာ့ခ်စ္´ ျပီး `ေပါ့ပစ္´ လိုက္ရင္ `ေကာ့ကစ္
´ ေနေေအာင္ မခံစားရေတာ့ဘူး။

`ပိယ´ ဆိုတာ ခ်စ္ရတဲ့သူပါ။ `ပိယဟိသိပၸေယာဂဒုကၡ´ ဆိုတာ `ခ်စ္ရတဲ့သူေတြနဲ႔
ခြဲခြာေကြကြင္းရျခင္း ဆင္းရဲပါ´။ ခ်စ္ရတဲ့ သူဆိုတာ မရွိမွေတာ့
ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႔ ခြဲခြာေကြကြာင္းရရင္ ျဖစ္လာမယ့္ ၀မ္းနည္းရျခင္းဆင္းရဲ၊
တမ္းတပူေဆြးရျခင္း ဆင္းရဲ ဆိုတာေတြလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္ပါသလဲ။

ဒါေပမဲ့ လူဆိုတာ လူကလည္း ခက္ေတာ့ အခက္သားကလား၊ `မခ်စ္ရင္
မေနႏိုင္တာကလြဲလို႔´ ဆိုတဲ့အတိုင္း အနည္းဆံုး တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုမွ
မခ်စ္ရရင္ ဘ၀က မျပည္႔စံုသလိုပဲ၊ ဟာတာတာၾကီးနဲ႔။ အနည္းဆံုးတစ္ေယာက္ေယာက္
ကိုေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ စြဲစြဲလမ္းလမ္း ခ်စ္ေနရမွ ေနသာထိုင္သာ ရွိသလိုလို၊
စိတ္ေက်နပ္မွဳ ရသလိုလို.....

ပိုးဖလံက မီးကို ပူမွန္းမသိလို႔ မီးထဲ တိုး၀င္တာ..။ လူက အခ်စ္ကို
ပူမွန္းသိသိၾကီးနဲ႔ အခ်စ္မွာ ေပ်ာ္၀င္နစ္ျမဳပ္ခ်င္တာ...။ ပိုးဖလံနဲ႔ လူ
ဘယ္သူပိုမိုက္ပါသလဲ...။