၀ီရိယကုိမွီ၍ အသက္ရွင္ရသူ၊ ေကာင္းမႈကံ၏ ေကာင္းက်ိဳးကုိမွီ၍အသက္ရွင္ရသူ၊ ႏွစ္ခုလုံးကုိမွီ၍ အသက္ရွင္ရသူ၊ ႏွစ္ခုလုံးကုိမမီွဘဲ အသက္ရွင္ရသူဟု ပုဂၢဳိလ္ေလးမ်ိဳးရွိေၾကာင္းဘုရားရွင္ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္၌ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။
အထက္ပါသုတၱန္ကုိ ၾကည့္ကသာမန္လူအမ်ားစုက လက္လႈပ္မွ ပါးစပ္လုပ္ဆုိသည့္အတုိင္း ပါးစပ္လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ လက္ကအၿမဲလႈပ္ေနရေသာသေဘာရွိပါသည္။ ဒါကုိေထာက္ကဘ၀ဆုိတာ ရုံးကန္လႈပ္ရွားၿခင္းဟူေသာအဆုိက မွန္ကန္ေပသည္. သာမန္လူအမ်ားစုမွာ၀ီရိယမရွိ၍မရ၊ ၀ီရိယမစိုက္၍မရ ၊မရုန္း၍မရ မလႈပ္ရွား၍မရ၊ မၾကိဳးစား၍မရ၊ သူ႔အရႊယ္နဲ႔သူ ၀ီရိယစုိက္ထုတ္ကာရုန္းကန္ေနရ၊ လႈပ္ရွားေနရ၊ ၾကိဳးစားေနရသည္သာ၊ မိမိတုိ႔ဘ၀အေနအထားကုိက ၀ီရိယကုိမွီ၍အသက္ရွင္ေနရသည္မဟုတ္ပါလား။
လူ၏တန္ဖုိးကား အလုပ္သာၿဖစ္သည္၊ လူ၏အရည္အေသြးကုိေတာက္ေၿပာင္ေစသည္ကား အလုပ္သာၿဖစ္သည္ လူ၏အရည္အေသးကုိေတာင္ေၿပာင္ေစသည္ကား အလုပ္သာၿဖစ္သည္၊လူ၏တန္ဖုိးကုိၿမင့္တင္ေပးႏုိင္သည္ကား အလုပ္သာၿဖစ္သည္၊ အလုပ္လုပ္သူတုိ႔ ၾကီးပြားၾကသည္၊ အလုပ္လုပ္သူတုိ႔အထက္ေရာက္ၾကသည္။ ထိပ္မွာေရာက္ေနသူအမ်ားစုကုိၾကည့္လွ်င္ အလုပ္ၾကိဳးစားသူတုိ႔သာၿဖစ္သည္ကုိ ေတြ႔ရပါမည္။
ကုိယ္တက္ထားသည့္ အတက္ပညာေပၚမႈတည္၍ လုပ္ငန္းခြင္ကုိ၀င္ၾကရသည္၊ အသက္ရွိသူတုိင္းအသက္ေမြးဖုိ႔၊၀မ္းရွိသူတုိင္း၀မ္းေက်ာင္းဖုိ႔အလုပ္တစ္ခုခု
ကေတာ့လုပ္ေနၾကရသည္၊ တစ္ခ်ိဳ႔ကတစ္ကုိယ္ေရ တစ္ကာယအတြက္၊ တခ်ိဳ႔ကမိသားစုအတြက္၊ တစ္ခ်ိဳ႔ကမိသားစုအတြက္၊ တစ္ခ်ိဳ႔ကၿမိဳ႔ရြာအတြက္ တုိင္းၿပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္၊ ဘာသာသာသနာအတြက္ ကုိယ္နီးစပ္ရာ၊ကုိယ္သန္ရာ လုပ္ေနၾကရသည္။
ထုိကဲ့သုိ႔အလုပ္လုပ္ရာတြင္ အလုပ္ၿဖစ္ၿခင္းႏွင့္အၿဖစ္လုပ္ၿခင္းဟုႏွစ္မ်ိဳးေတြ႔ရသည္၊ အလုပ္ၿဖစ္ၿခင္းဟူသည္ စံခ်ိန္စံညႊန္းမီၿခင္း၊ မမွီေသာ္မွ လက္ခံႏုိင္ေလာက္သည့္အေနအထား၊ တူတူတန္တန္ၿဖစ္ၿခင္းၿဖစ္သည္၊ အၿဖစ္လုပ္ၿခင္းဟူသည္ မည္ကာမတၱအၿဖစ္မွ်သာလုပ္ၿခင္း
ၿဖစ္သည္၊ တစ္ခ်ိဳ႔လည္းအလုပ္ၿဖစ္ၾကသည္၊ တစ္ခ်ိဳ႔လည္းအလုပ္မၿဖစ္ၾက၊ တစ္ခ်ိဳ႔အလုပ္မၿဖစ္
သၿဖင့္အၿဖစ္လုပ္ေနၾကရသည္။အလုပ္မၿဖစ္မွန္းသိပါလ်က္ေပေတစြာလုပ္ေနေသာအခါပုိ၍
ပင္အလုပ္မၿဖစ္ဘဲရွိေတာ့သည္။အၿဖစ္လုပ္သူေတြပုိ၍မ်ားမ်ားလာသည္၊တစ္ခ်ိဳ႔ကုိယ္ကုိယ္ကုိယ္“
အလုပ္ၿဖစ္သူလား၊ အၿဖစ္လုပ္သူလား”ဟုပင္စဥ္းစားမည့္ပုံမေပၚ၊ လုပ္ၿမဲတုိင္းသာ ေပ၍သာလုပ္ေနၾကသည္။
လူဟူသည္လုပ္ခ်င္ကုိင္ခ်င္စိတ္ရွိရမည္၊ လုပ္တက္ကုိင္တက္ရွိရမည္၊အလုပ္လုပ္ေနရမည္
အလုပ္ေပၚေစတနာထက္သန္ရမည့္၊ အလုပ္ႏွင့္ဆက္စပ္ၿပီး လုပ္ပုိင္ခြင့္ ရပုိင္ခြင့္ေတြၿဖစ္ေပၚလာေပမည္၊ ရပုိင္ခြင့္ဟူသည္ ခံစားခြင့္ပင္ၿစဖ္သည္။ ထုိလုပ္ပုိင္ခြင့္၊ ရပုိင္ခြင့္၊ ခံစားခြင့္တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ လုပ္တက္ကုိင္တက္ဟူေသာ အရည္အသြးေပၚ၌သာတည္ရမည္၊ လုပ္ပုိင္ခြင့္၊ရပုိင္ခြင့္ခံစားခြင့္တုိ႔ကတုိ႔က အက်ိဳးၿဖစ္သည္၊ လုပ္တက္ကုိင္တက္ဟူေသာ အရည္အေသြးကအေၾကာင္းၿဖစ္သည္၊ အက်ိဳးသည္အေၾကာင္းေပၚ၍သာ မွီတည္သည္ “အေၾကာင္းရွိမွ အက်ိဳးၿဖစ္မည္”.။အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းတည္ေဆာက္ၿပီးမွသာ အက်ိဳးေကာင္းေကာင္းေမွ်ာ္လင့္ရမည္၊ လက္ခံ၇မည္ၿဖစ္သည္။
ေမတၱသုတ္နိဒါန္း၌ သေကာ- စြမ္းႏုုိင္သူသည္၊အႆ-ၿဖစ္ရမည္ဟုဆုိသည္။ကုိယ္လုပ္သည့္အလုပ္ကုိစြမ္းရမည္၊ ကြ်မ္းရမည္။စြမ္းေဆာင္ဟုဆုိသၿဖင့္ စြမ္းမွသာေဆာင္ႏဳိင္လိမ့္မည္၊ ကြ်မ္းက်င္မွလိမၼာဟူေသာအဆုိရွိ၏ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ကုိကြ်မး္က်င္မွသာ လိမၼာသူၿဖစ္လိမ့္မည္၊ လိမၼာရာေရာက္လိမ့္မည္ အသိအမွတ္ၿပဳၿခင္းခံရေပမည္။အလုပ္လုပ္ၾကၿပီဆုိလွ်င္ေတာ့ သုိ႔မဟုတ္ အလုပ္တစ္ခုလုပ္ၾကေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ေတာ့ “ငါအလုပ္ၿဖစ္မွာလား၊ အၿဖစ္လုပ္မွာလား” ဆုိတာကုိေတာ့ မၿဖစ္မေနကုိစဥ္းစားရမည္။မိမိကုိယ္ပုိင္ ပုဂၢလိကအလုပ္က ေၿမခရမ္းပ်ိဳး၍ ရႏုိင္ေသာ္လည္းအမ်ားႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာ အလုပ္ကေၿမခရမ္းပ်ိဳးလုပ္၍မရ။ လုပ္ၿပီဆုိလွ်င္အလုပ္ႏွင့္တူေအာင္ လုပ္ေပးရေတာ့မည္၊ အၿဖစ္လုပ္၍မရ၊ အလုပ္ၿဖစ္ရေတာ့မည္ ၊အလုပ္ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးရေတာ့မည္။ ထုိအလုပ္အတြက္ မိမိ၌ကြ်မ္းက်င္မႈအရည္အခ်င္းမရွိမၿဖစ္လုိအပ္လာသည္။
ပဲြမ၀င္ခင္အၿပင္ကက်င္းပဆုိသလုိ ထုိအလုပ္ကုိ တာ၀န္ခံလုပ္ေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ေတာ့ ထုိအလုပ္ႏွင့္စပ္၍ မိမိမွာတက္မႈ၊ သိမႈ၊ ကြ်မ္းက်င္မႈအရည္အခ်င္းေတြ ေရွးဦးစြာၿဖည့္ဆည္းထားမွေတာ္ကာာက်မည္၊။ အလွဴဒါနၿပဳလုပ္ရာတြင္လည္း လွဴမည့္ၾကံ၊ မလွဴခင္ကစဥ္းစား၊ မၿပတ္သားလွ်င္ မလွဴနဲ႔ဆုိသလုိမစြမ္းလွ်င္ မေဆာင္တာဘဲေကာင္းသည္။
အလုပ္ၿဖစ္ေအာင္မလုပ္တက္လွ်င္ ၊မေဆာင္ရႊက္တက္လွ်င္မလုပ္တာပဲေကာင္းသည္၊ အၿဖစ္ကုိေတာ့မလုပ္သင့္၊ အလုပ္တစ္ခုကုိလုပ္ေတာ့မည္ၾကံလွ်င္ “ငါအလုပ္ၿဖစ္မွာလား၊ အၿဖစ္လုပ္မွာလား”ဆုိတာေတာ့ မိမိကုိယ္ကုိေမးၿဖစ္ေအာင္ေမးၾကရလိမ့္မည္ၿဖစ္ပါသည္။
အခ်ဳပ္အားၿဖင့္ ဓမၼပိယဆရာေတာ္ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ ေရးသားဆုံးမေတာ္မႈတဲ့ “အလုပ္ၿဖစ္မွာလား၊ အၿဖစ္လုပ္မွာလား”တရားေဆာင္းပါးမွ ေကာက္ႏႈတ္မွီးၿငမ္းေရးသားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္အေနၿဖင့္လည္း စာဖတ္သူမ်ားကုိ
ခုလက္ရွိေလွ်ာက္လမ္းေနရေတာ့ လမ္းေၾကာင္း၊ လုပ္ငန္းအသြယ္သြယ္တြင္ အမွန္တကယ္
လက္ခံယုံၾကည္ရေသာ အလုပ္ၾကိဳးစားသူ အလုပ္ၿဖစ္ၾကသူေတြမ်ားၿဖစ္ၾကေစဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ ကဒီေကာင္ “အၿဖစ္ဘဲလုပ္တက္ပါလား”ဆုိတဲ့မွတ္ခ်က္မ်ိဳးမထင္က်န္ရစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖုိ႔ႏွင့္
ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္ကုိ ႏူိးႏုူိးၾကားၾကား ၾကိဳးၾကိဳးစားစားရင္ဆုိင္ၿဖတ္သန္းႏုိင္ၾကေစဖုိ႔
ႏိူးေဆာ္တုိက္တြန္းလုိက္ရေပေတာ့သည္။
ၿငိမ္းေအးထြန္း
(၁၆.၀၅.၂၀၀၉)
အထက္ပါသုတၱန္ကုိ ၾကည့္ကသာမန္လူအမ်ားစုက လက္လႈပ္မွ ပါးစပ္လုပ္ဆုိသည့္အတုိင္း ပါးစပ္လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ လက္ကအၿမဲလႈပ္ေနရေသာသေဘာရွိပါသည္။ ဒါကုိေထာက္ကဘ၀ဆုိတာ ရုံးကန္လႈပ္ရွားၿခင္းဟူေသာအဆုိက မွန္ကန္ေပသည္. သာမန္လူအမ်ားစုမွာ၀ီရိယမရွိ၍မရ၊ ၀ီရိယမစိုက္၍မရ ၊မရုန္း၍မရ မလႈပ္ရွား၍မရ၊ မၾကိဳးစား၍မရ၊ သူ႔အရႊယ္နဲ႔သူ ၀ီရိယစုိက္ထုတ္ကာရုန္းကန္ေနရ၊ လႈပ္ရွားေနရ၊ ၾကိဳးစားေနရသည္သာ၊ မိမိတုိ႔ဘ၀အေနအထားကုိက ၀ီရိယကုိမွီ၍အသက္ရွင္ေနရသည္မဟုတ္ပါလား။
လူ၏တန္ဖုိးကား အလုပ္သာၿဖစ္သည္၊ လူ၏အရည္အေသြးကုိေတာက္ေၿပာင္ေစသည္ကား အလုပ္သာၿဖစ္သည္ လူ၏အရည္အေသးကုိေတာင္ေၿပာင္ေစသည္ကား အလုပ္သာၿဖစ္သည္၊လူ၏တန္ဖုိးကုိၿမင့္တင္ေပးႏုိင္သည္ကား အလုပ္သာၿဖစ္သည္၊ အလုပ္လုပ္သူတုိ႔ ၾကီးပြားၾကသည္၊ အလုပ္လုပ္သူတုိ႔အထက္ေရာက္ၾကသည္။ ထိပ္မွာေရာက္ေနသူအမ်ားစုကုိၾကည့္လွ်င္ အလုပ္ၾကိဳးစားသူတုိ႔သာၿဖစ္သည္ကုိ ေတြ႔ရပါမည္။
ကုိယ္တက္ထားသည့္ အတက္ပညာေပၚမႈတည္၍ လုပ္ငန္းခြင္ကုိ၀င္ၾကရသည္၊ အသက္ရွိသူတုိင္းအသက္ေမြးဖုိ႔၊၀မ္းရွိသူတုိင္း၀မ္းေက်ာင္းဖုိ႔အလုပ္တစ္ခုခု
ကေတာ့လုပ္ေနၾကရသည္၊ တစ္ခ်ိဳ႔ကတစ္ကုိယ္ေရ တစ္ကာယအတြက္၊ တခ်ိဳ႔ကမိသားစုအတြက္၊ တစ္ခ်ိဳ႔ကမိသားစုအတြက္၊ တစ္ခ်ိဳ႔ကၿမိဳ႔ရြာအတြက္ တုိင္းၿပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္၊ ဘာသာသာသနာအတြက္ ကုိယ္နီးစပ္ရာ၊ကုိယ္သန္ရာ လုပ္ေနၾကရသည္။
ထုိကဲ့သုိ႔အလုပ္လုပ္ရာတြင္ အလုပ္ၿဖစ္ၿခင္းႏွင့္အၿဖစ္လုပ္ၿခင္းဟုႏွစ္မ်ိဳးေတြ႔ရသည္၊ အလုပ္ၿဖစ္ၿခင္းဟူသည္ စံခ်ိန္စံညႊန္းမီၿခင္း၊ မမွီေသာ္မွ လက္ခံႏုိင္ေလာက္သည့္အေနအထား၊ တူတူတန္တန္ၿဖစ္ၿခင္းၿဖစ္သည္၊ အၿဖစ္လုပ္ၿခင္းဟူသည္ မည္ကာမတၱအၿဖစ္မွ်သာလုပ္ၿခင္း
ၿဖစ္သည္၊ တစ္ခ်ိဳ႔လည္းအလုပ္ၿဖစ္ၾကသည္၊ တစ္ခ်ိဳ႔လည္းအလုပ္မၿဖစ္ၾက၊ တစ္ခ်ိဳ႔အလုပ္မၿဖစ္
သၿဖင့္အၿဖစ္လုပ္ေနၾကရသည္။အလုပ္မၿဖစ္မွန္းသိပါလ်က္ေပေတစြာလုပ္ေနေသာအခါပုိ၍
ပင္အလုပ္မၿဖစ္ဘဲရွိေတာ့သည္။အၿဖစ္လုပ္သူေတြပုိ၍မ်ားမ်ားလာသည္၊တစ္ခ်ိဳ႔ကုိယ္ကုိယ္ကုိယ္“
အလုပ္ၿဖစ္သူလား၊ အၿဖစ္လုပ္သူလား”ဟုပင္စဥ္းစားမည့္ပုံမေပၚ၊ လုပ္ၿမဲတုိင္းသာ ေပ၍သာလုပ္ေနၾကသည္။
လူဟူသည္လုပ္ခ်င္ကုိင္ခ်င္စိတ္ရွိရမည္၊ လုပ္တက္ကုိင္တက္ရွိရမည္၊အလုပ္လုပ္ေနရမည္
အလုပ္ေပၚေစတနာထက္သန္ရမည့္၊ အလုပ္ႏွင့္ဆက္စပ္ၿပီး လုပ္ပုိင္ခြင့္ ရပုိင္ခြင့္ေတြၿဖစ္ေပၚလာေပမည္၊ ရပုိင္ခြင့္ဟူသည္ ခံစားခြင့္ပင္ၿစဖ္သည္။ ထုိလုပ္ပုိင္ခြင့္၊ ရပုိင္ခြင့္၊ ခံစားခြင့္တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ လုပ္တက္ကုိင္တက္ဟူေသာ အရည္အသြးေပၚ၌သာတည္ရမည္၊ လုပ္ပုိင္ခြင့္၊ရပုိင္ခြင့္ခံစားခြင့္တုိ႔ကတုိ႔က အက်ိဳးၿဖစ္သည္၊ လုပ္တက္ကုိင္တက္ဟူေသာ အရည္အေသြးကအေၾကာင္းၿဖစ္သည္၊ အက်ိဳးသည္အေၾကာင္းေပၚ၍သာ မွီတည္သည္ “အေၾကာင္းရွိမွ အက်ိဳးၿဖစ္မည္”.။အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းတည္ေဆာက္ၿပီးမွသာ အက်ိဳးေကာင္းေကာင္းေမွ်ာ္လင့္ရမည္၊ လက္ခံ၇မည္ၿဖစ္သည္။
ေမတၱသုတ္နိဒါန္း၌ သေကာ- စြမ္းႏုုိင္သူသည္၊အႆ-ၿဖစ္ရမည္ဟုဆုိသည္။ကုိယ္လုပ္သည့္အလုပ္ကုိစြမ္းရမည္၊ ကြ်မ္းရမည္။စြမ္းေဆာင္ဟုဆုိသၿဖင့္ စြမ္းမွသာေဆာင္ႏဳိင္လိမ့္မည္၊ ကြ်မ္းက်င္မွလိမၼာဟူေသာအဆုိရွိ၏ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ကုိကြ်မး္က်င္မွသာ လိမၼာသူၿဖစ္လိမ့္မည္၊ လိမၼာရာေရာက္လိမ့္မည္ အသိအမွတ္ၿပဳၿခင္းခံရေပမည္။အလုပ္လုပ္ၾကၿပီဆုိလွ်င္ေတာ့ သုိ႔မဟုတ္ အလုပ္တစ္ခုလုပ္ၾကေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ေတာ့ “ငါအလုပ္ၿဖစ္မွာလား၊ အၿဖစ္လုပ္မွာလား” ဆုိတာကုိေတာ့ မၿဖစ္မေနကုိစဥ္းစားရမည္။မိမိကုိယ္ပုိင္ ပုဂၢလိကအလုပ္က ေၿမခရမ္းပ်ိဳး၍ ရႏုိင္ေသာ္လည္းအမ်ားႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာ အလုပ္ကေၿမခရမ္းပ်ိဳးလုပ္၍မရ။ လုပ္ၿပီဆုိလွ်င္အလုပ္ႏွင့္တူေအာင္ လုပ္ေပးရေတာ့မည္၊ အၿဖစ္လုပ္၍မရ၊ အလုပ္ၿဖစ္ရေတာ့မည္ ၊အလုပ္ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးရေတာ့မည္။ ထုိအလုပ္အတြက္ မိမိ၌ကြ်မ္းက်င္မႈအရည္အခ်င္းမရွိမၿဖစ္လုိအပ္လာသည္။
ပဲြမ၀င္ခင္အၿပင္ကက်င္းပဆုိသလုိ ထုိအလုပ္ကုိ တာ၀န္ခံလုပ္ေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ေတာ့ ထုိအလုပ္ႏွင့္စပ္၍ မိမိမွာတက္မႈ၊ သိမႈ၊ ကြ်မ္းက်င္မႈအရည္အခ်င္းေတြ ေရွးဦးစြာၿဖည့္ဆည္းထားမွေတာ္ကာာက်မည္၊။ အလွဴဒါနၿပဳလုပ္ရာတြင္လည္း လွဴမည့္ၾကံ၊ မလွဴခင္ကစဥ္းစား၊ မၿပတ္သားလွ်င္ မလွဴနဲ႔ဆုိသလုိမစြမ္းလွ်င္ မေဆာင္တာဘဲေကာင္းသည္။
အလုပ္ၿဖစ္ေအာင္မလုပ္တက္လွ်င္ ၊မေဆာင္ရႊက္တက္လွ်င္မလုပ္တာပဲေကာင္းသည္၊ အၿဖစ္ကုိေတာ့မလုပ္သင့္၊ အလုပ္တစ္ခုကုိလုပ္ေတာ့မည္ၾကံလွ်င္ “ငါအလုပ္ၿဖစ္မွာလား၊ အၿဖစ္လုပ္မွာလား”ဆုိတာေတာ့ မိမိကုိယ္ကုိေမးၿဖစ္ေအာင္ေမးၾကရလိမ့္မည္ၿဖစ္ပါသည္။
အခ်ဳပ္အားၿဖင့္ ဓမၼပိယဆရာေတာ္ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ ေရးသားဆုံးမေတာ္မႈတဲ့ “အလုပ္ၿဖစ္မွာလား၊ အၿဖစ္လုပ္မွာလား”တရားေဆာင္းပါးမွ ေကာက္ႏႈတ္မွီးၿငမ္းေရးသားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္အေနၿဖင့္လည္း စာဖတ္သူမ်ားကုိ
ခုလက္ရွိေလွ်ာက္လမ္းေနရေတာ့ လမ္းေၾကာင္း၊ လုပ္ငန္းအသြယ္သြယ္တြင္ အမွန္တကယ္
လက္ခံယုံၾကည္ရေသာ အလုပ္ၾကိဳးစားသူ အလုပ္ၿဖစ္ၾကသူေတြမ်ားၿဖစ္ၾကေစဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ ကဒီေကာင္ “အၿဖစ္ဘဲလုပ္တက္ပါလား”ဆုိတဲ့မွတ္ခ်က္မ်ိဳးမထင္က်န္ရစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖုိ႔ႏွင့္
ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္ကုိ ႏူိးႏုူိးၾကားၾကား ၾကိဳးၾကိဳးစားစားရင္ဆုိင္ၿဖတ္သန္းႏုိင္ၾကေစဖုိ႔
ႏိူးေဆာ္တုိက္တြန္းလုိက္ရေပေတာ့သည္။
ၿငိမ္းေအးထြန္း
(၁၆.၀၅.၂၀၀၉)
No comments:
Post a Comment