Wednesday 9 October 2013

ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ အရွင္ေဆကိႏၵ ႏွင့္ ေမာ္စကုိ ဓမၼသဘင္မွ အေမးအေၿဖ

ဓမၼဒူတနာယက အဖြဲ႕၀င္၊ ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕နယ္သံဃနာယက အဖြဲ႕၀င္၊ ဓမၼဒူတ ေဇတ၀န္ေတာရေဆကိႏၵာရာမ ေက်ာင္းတိုက္ၾကီး၏ ပဓာန နာယကဆရာေတာ္၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေထရ၀ါဒ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာျပဳ တကၠသိုလ္ ပဋိပတၱိမဟာဌာန (၀ိပႆနာ) ပါေမာကၡ၊ မဟာဌာနမွဴး ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာအရွင္ေဆကိႏၵ သည္ ရုရွားႏုိင္ငံေရာက္ ၿမန္မာေက်ာင္းသား ပညာေတာ္သင္မ်ား ႏွင့္ ရုရွားႏုိင္ငံဆုိင္ရာ ၿပည္ေထာင္စု ၿမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ သံရုံးမိသားစုမ်ား၏ ပင့္ဖိတ္ ပူေဇာ္မွဳအရ ရုရွားႏုိင္ငံ ေမာ္စကိုၿမိဳ ႔တြင္ ေအာက္တုိဘာလ ၄ ရက္ေန႔မွ ေအာက္တုိဘာလ ၆ ရက္ေန႔အထိ သီတင္းသုံးေတာ္မႈ ခဲ့ၿပီး၊ ၿမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ သံရုံးမိသားစု၀င္မ်ားကို (၂) ရက္တုိင္တုိင္ ဓမၼေရေအးတုိက္ေကြ်းခဲ့ပါသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ေအာက္တုိဘာလ(၅) ရက္ေန႔၊ ေန႔ခင္း (၁၂) နာရီအခ်ိန္ ၿမန္မာေက်ာင္းသား ပညာေတာ္သင္မ်ား၏ ေက်ာင္းသားေဆာင္ ႏွင့္ ေအာက္တုိဘာလ (၆)ရက္ေန႔ ေမာ္စကုိၿမိဳ႔ရွိ ႃပည္ေထာင္စု ၿမန္မာႏုိင္ငံသံရုံးခန္းမ တုိ႔တြင္ ဓမၼအလင္း၊ ဓမၼအသိမ်ားကို ေပးေ၀ေတာ္မႈခဲ့ၿပီး၊ ပညာေတာ္သင္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ဓမၼေမးခြန္းမ်ားကုိ ၿပန္လည္ေၿဖၾကား ေဆြးေႏြးညႊန္ၿပၿခင္း ႏွင့္ ရုရွားလူမ်ိဳး တရားနာပရိတ္သတ္မ်ားႏွင့္လည္း သီးသန္႔ ေတြ႔ဆုံခဲ့ၿပီး ဗုဒၶဓမၼႏွင့္ ပတ္သတ္သည္မ်ားကို ဆုိဆုံးမေတာ္မႈခဲ့ပါသည္။သံရုံးတြင္ ၿပဳလုပ္က်င္းပခဲ့သည့္ တရားပဲြတြင္ ၾကဳံေတာင့္ၾကဳံခဲ ဖူးေတြ႔ခြင့္ရေသာအခ်ိန္မွာ ဓမၼေရးရာႏွင့္ပတ္သက္သည့္ေမးခြန္းမ်ားကုိ ေလွ်ာက္တင္ခဲ့မိပါသည္။

အာကာမုိးတိမ္။ ။ဆရာေတာ္ဘုရား ဘုရားတပည့္ေတာ္ကုိ ေမးေလွ်ာက္ထားခြင့္ၿပဳေတာ္မႈပါ ဘုရားပထမဦးဆုံးေမးခြန္းကေတာ့တပည့္ေတာ္တုိ႔ လူပုဂုိလ္ ပုထုဇဥ္မ်ားအေနၿဖင့္ ရွစ္ပါးသီလကုိ တေန႔တာ ခံယူဖုိ႔ ရည္မွန္းထားလွ်င္ ၀ိကာလ ေဘာဇနာ ဆုိတဲ့ သီလကုိ ဘယ္ကာလ အပိုင္းအၿခားထိ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ရင္ အေကာင္းဆုံးပါလဲဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။သား အဲ့ဒါကေတာ့ အာရုံတက္ (သုိ႔ ) အာရုံမတက္ခင္ အခ်ိန္ထိ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ရင္ အေကာင္းဆုံးဘဲသား။

(* ၀ိကာလ ေဘာဇနာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ၊ ေန႔လဲြ ညစာ စားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏၊ ဆုိတဲ့ သီလကုိ တခ်ိဳ႔လူအမ်ားစုက ည ၁၂ ေက်ာ္ရင္ စားလုိ႔ရႏုိင္ၿပီလုိ႔ ထင္ၾကတဲ့သူေတြရွိပါသည္။ မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ ဆရာေတာ္ၾကီးကလည္း ဒီကိစၥၿဖင့္ ပတ္သတ္ၿပီး မိန္႔ၾကားဆုံးမတာ ၾကားဖူးခဲ့ပါသည္။ တေန႔တာဟု ရည္မွန္းထားရင္ ေစာင့္တဲ့အခ်ိန္မွ ေနာက္ေန႔ အဲ့အခ်ိန္ေလာက္ေရာက္သည္ထိ အတက္ႏဳိင္ဆုံးေစာင့္ထိန္း ႏုိင္ရင္ အေကာင္းဆုံးၿဖစ္ၿပီး၊ အသင့္ေတာ္ဆုံးကေတာ့ အာရုံတက္သည္အထိ ေစာင့္ထိန္းသင့္ေၾကာင္းကို ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးႏွင့္ ထပ္တူညီစြာေသာ အေၿဖကို ရရွိခဲ့ပါသည္။)

အာကာမုိးတိမ္။ ။ ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုက ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအေနနဲ႔လည္း ခုလက္ရွိ ၿပည္တြင္းမွာ သက္ၾကီး၊ သက္ငယ္၊ သက္လတ္ ဟူၿပီး အသက္အရႊယ္ အတန္းအစားလုိက္ တရားစခန္းမ်ားဖြင့္လွစ္ ေပးထားခဲ့တယ္ဟု တပည့္ေတာ္ သတင္းၾကားသိရပါတယ္ ဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ ဒါတင္မကဘူး အပ်ိဳၾကီး၊ လူပ််ိဳၾကီးေတြေကာ အတြက္ပါဖြင့္လွစ္ထားေသးတယ္။ (ပရိတ္သတ္..သေဘာက်လွ်က္)။

အာကာမုိးတိမ္။ ။ တပည့္ေတာ္ သိခ်င္တာက ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး လက္ရွိက်င့္ၾကံအားထုတ္ေနခဲ့တဲ့ အာနာပါန ကမၼဌာန္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ရွင္းလင္းၿပသ လမ္းညႊန္ေပးေတာ္မႈပါအရွင္ဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ ခုဒီေနရာမွာ အကုန္ရွင္းၿပရမွာလား။

အာကာမုိးတိမ္ ။ ။လုိရင္းတုိရွင္းပါဘုရား (ပရိတ္သတ္..သေဘာက်လွ်က္)။

ဆရာေတာ္။ ။အာနာပါန ကိုေမးတယ္ဆုိကတည္းက ၾကားဖူးနား၀ ႏွင့္ အားထုတ္ဖူးလုိ႔ပါ။ လုိရင္းတုိရွင္းကို ပဓာနေၿပာပါမယ္။ အာနာပါန ထြက္ေလ၊ ၀င္ေလကိုၾကည့္တဲ့ ကမၼဌာန္းကို အားထုတ္တဲ့အခါမွာ ႏွာသီး၀ ႏွင့္ ႏွခမ္းဖ်ားကို တုိးတာ၊ ထိတာ သိတဲ့နည္းရွိတယ္။ရင္ဘတ္မွာ ဒုတ္ဒုတ္ခုန္တာကို ၾကည့္တဲ့နည္းရွိတယ္။ ၀မ္းဗုိက္မွာ ပိန္တာ၊ ေဖာင္းတာကို ၾကည့္တဲ့နည္းရွိတယ္။ ဒါအၾကမ္းအားၿဖင့္ေပါ့ ဒါၿဖင့္ ဘယ္ဟာက နည္းမွန္သလဲလုိ႔ ေၿပာရရင္ ဒီထြက္ေလ ၀င္ေလဟာ ႏွေခါင္းႏွင့္လည္းဆုိင္တယ္၊ ရင္ဘတ္နဲ႔လည္း ဆုိင္တယ္၊ ၀မ္းဗုိက္နဲ႔လည္း ဆုိင္ေတာ့ ဒါေတြက ေနရာေတြ ပဓာနမဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္နည္းနဲ႔ အားထုတ္ အားထုတ္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ၾကည္ညိဳတယ္၊ သေဘာက်တယ္ အားထုတ္၊ ဒါက ေနရာဘဲ ေနရာကဲြလုိ႔ ရန္ၿဖစ္စရာမလုိဘူး ဟုတ္ၿပီလား။ ေနာက္တစ္ခု ႏွာေခါင္းကိုဘဲ လြယ္လြယ္ေၿပာမယ္ ႏွာေခါင္းမွာ ထြက္ေလေလး ထြက္သြားတယ္၊ ၀င္ေလေလး၀င္သြားတယ္။ ထြက္ေလ ၀င္ေလနဲ႔ ႏွာေခါင္းမွာ မတုိးဘူးလား။ (တုိးပါတယ္ ဘုရား) အဲ့ဒီတုိးတာေလးကို သိေအာင္မၾကည့္ရဘူးလား၊ ၾကည့္ရသလား၊ (ၾကည့္ရပါတယ္ဘုရား)။ အခုၾကည့္လုိ႔မရဘူးလား အခုမတုိးဘူးလား (တုိးပါတယ္ဘုရား) တုိးတာေလး သိတာပဲ ရွင္းလား ဒါကုိရွင္းလား၊ တုိးတာေလးသိေအာင္ကို ဟုိလုိၾကီး ဒီလုိၾကီး သီးၿခားလုပ္စရာမလုိေတာ့ဘူး။ တင္ဗင္ေခြထုိင္ေနလည္းရတယ္၊ တကယ္အပါး၀သြားရင္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ေတာင္ရတယ္၊ တၿခားေနရာမွာ ထုိင္ေနလည္းရတယ္၊ အိပ္ေနလည္းရတယ္။ ဒါလည္းလက္ခံတယ္ေနာ္ (လက္ခံပါတယ္ ဘုရား) ဒါနဲ႔ အဲ့လုိတုိးတာေလးကို သိေအာင္ၾကိဳးစားေနတာ၊ သိတာကုိ တရားအားထုတ္တယ္ ဆုိပါစုိ႔၊ တုိးတဲ့အခုိက္မွာ တုိးတာေလးကို သိဖုိ႔ရာကခက္တာလား၊ သိေအာင္လုပ္ဖုိ႔ သတိေပးဖုိ႔ကခက္တာလား၊ (သတိေပးဖုိ႔ကခက္တာပါဘုရား။) တုိးတာေလးကို သိေအာင္လုပ္ဖုိ႔ဆုိတာရွိတယ္ေလ တုိးတာ ကုိယ္လုပ္တာလား သူ႔ဖာသာသူလုပ္ရတာလား၊ (သူ႔ဖာသာသူ လုပ္တာပါဘုရား)။ တုိးတဲ့အခုိက္ေလး သိေအာင္လုပ္ရတာ ပင္ပန္းလား (မပင္ပန္းပါဘူးဘုရား)၊ တုိးတာေလးကို သိေအာင္လုပ္ဖုိ႔ခက္တာလား တုိးတာေလးကို သိေအာင္လုပ္ၿဖစ္ဖုိ႔ သတိေပးတာကခက္တာလား (လုပ္ၿဖစ္ဖုိ႔သတိေပးတာကခက္ပါတယ္ ဘုရား)။ သိေအာင္လုပ္ၿဖစ္ဖုိ႔ ဘယ္သူကေၿပာမွာလဲ (သတိကေၿပာမွာပါ ဘုရား) ေအး အဲ့ဒီသတိေလးရွိဖုိ႔အေရးၾကီးတယ္။ အဲ့ဒီသတိေလးရွိလုိက္ရင္ ခုသိတာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ မ်ားေသာအားၿဖင့္က တုိးတာေလး သိဖုိ႔က ခက္တယ္ထင္ေနတာ၊ အဲ့ဒါကမခက္ဘူး စိတ္ကေလး ဘတ္ဆုိသတိေပးလုိ႔ ေရာက္သြားတာနဲ႔ သိေရာ။ စိတ္ကေလး ဘတ္ဆုိ သတိေပးလုိ႔ေရာက္သြားတာနဲ႔ သိေရာ၊ အဲ့ဒီ သတိေပးဖုိ႔က ခက္ေနတာ အက္ဒါေၾကာင့္မုိ႔ မဟာသတိပဌာနလုိ႔ ေခၚတယ္ ကဲ ရွင္းၿပီလား သတိေလးက ပဓာနက်လုိ႔၊ ဟုတ္ၿပီလားသား အဲ့ဒါလုိရင္းတုိရွင္းပဲ။ (တင္ပါ့ဘုရား)။

ေမးခြန္းမ်ားကို ဘုရားတပည့္ေတာ္တုိ႔အေပၚ ေစတနာထားၿပီး တိက်စြာ ရွင္းလင္းမိန္႔ၾကားေပးခဲ့ေသာ၊ ဆရာေတာ္ဘုရား အား ေက်းဇူးအထူးပင္တင္မိပါသည္။ မိမိေမးၿမန္းခဲ့သည္မ်ားကို တရား၊ ဓမၼေရးရာလုပ္ေဆာင္ ၾကိဳးပမ္းေနၾကတဲ့၊ မလုပ္ေဆာင္ရေသးတဲ့၊ လုပ္ေဆာင္ၿပီးတဲ့ လူငယ္လူၾကီး အေပါင္းကို ၿပန္လည္မွ်ေ၀ ေပးမိပါသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ႃပည္ေတာ္ၿပန္ရန္အတြက္ ေအာက္တုိဘာ (၆) ရက္ေန႔ ေန႔လည္ခင္း (၃) နာရီခန္႔တြင္ ႃပည္ေထာင္စု ၿမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ သံရုံး မွ ေမာ္စကိုၿမိဳ ႔Domodedovo ေလဆိပ္သုိ႔ ခရီး ၿပန္လည္ ထြက္ခြာေတာ္မႈခဲ့ပါသည္။ ဓမၼေရးရာ ေဆာင္းပါးေလးၿဖင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအား တပည့္ေတာ္ ဦးခုိက္ပူေဇာ္ လုိက္ပါသည္ဘုရား။

Sunday 28 July 2013

မ်က္ႏွာသစ္ရင္း ကုသိုလ္ငါးမ်ဳိးယူမယ္




မ်က္ ႏွာသစ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကုသုိလ္ငါးမ်ဳိးကို ရေအာင္ယူရပါမယ္။ မနက္အိပ္ရာထ မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ ေရဖလားထဲဲကိုို ေရထည့္လုိက္ပါ။ မ်က္စိနဲ႔ ၿမင္သာမယ့္ ရင္ေခါင္းေလာက္မွာ ေရဖလားကိုကုိင္ထားပါ။ ေရဖလားကို အေပၚေတာ့မေျမႇာက္လိုက္ပါနဲ႔။ ေမတၱာပို႔တဲ့အခါ အဆင္မေျပမွာစိုးလို႔ပါ။ လက္ကကိုင္ထားတဲ့ ေရဖလားနဲ႔ ''ျမတ္စြာဘုရား မ်က္ႏွာသစ္ေတာ္ေရ ကပ္လွဴပါ၏ဘုရား။ ဘုရားတပည့္ေတာ္ကို
သနားခ်ီးေျမႇာက္ေသာအားျဖင့္ မ်က္္ႏွာသစ္ေတာ္မူပါဘုရား''လ႔ိုဆ႔ိုဆိုၿပီး ကပ္လုိက္ပါ။ ဒါဆို ဒါနကုသုိလ္ၿဖစ္သြား ပါၿပီ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ မ်က္ႏွာသစ္ေတာ္ေရ အသးုံ ျပဳေနတုန္းမွာ အရဟံကို အနက္သံုးခုနဲ႔ ပြားလိုက္ပါ။
ဒါဆို ဗုဒၶါႏုႆတိကုသိုလ္ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေရကိုၾကည့္ၿပီး ''ဤေရေအးျမ
သလုိ အေဖနဲ႔ အေမ စိတ္ေကာ ရုပ္ေကာ ေအးျမပါေစ''၊ ''ဤေရေအးျမသလုိ ငါရဲ႔အလုပ္ရွင္ စိတ္ေကာ ရုပ္ေကာ ေအးျမပါေစ''၊ ''ဤေရေအးျမသလို ငါ့ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ ကုိင္ဖက္ေတြ စိတ္ေကာ ႐ုပ္ေကာေအးျမၾကပါေစ''၊
''ဤေရေအးျမသလို သတၱဝါအားလံုး စိတ္ေကာ ႐ုပ္ေကာ ေအးျမၾကပါေစ''လို႔ ေမတၱာပို႔လိုက္ပါ။ ဒါဆုိ ေမတာၱ ကုသိုလ္ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေရဖလားကို အေပၚမေျမႇာက္ပါနဲ႔လို႔ ေျပာတာပါ။ အေပၚေျမႇာက္ထားရင္ ေမတၱာပို႔ရတာ အဆင္မေျပပါဘူး။ ေရကုိျမင္တဲ့ေနရာမွာ ေရဖလားကိုထားၿပီး
ေမတၱာပို႔ရတာက ပိုအဆင္ေျပလို႔ပါ။ မ်က္စိအတြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြ၊ ႏွာေခါင္းမွာရွိေနတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြ၊ ပါးစပ္မွာရွိ ေနတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြကိုအာ႐ုံျပဳၿပီး ''ငါ့ရဲ႕ခႏၶာ ကိုယ္ဟာ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ပါတကား'' လို႔ အသုဘဘာဝနာပြားလိုက္ပါ။ ဒါဆုိ အသုဘဘာဝနာကုသိုလ္ျဖစ္သြားပါၿပီ။ အသုဘဘာဝနာပြားရတာ အိပ္ရာထဆိုေတာ့ အသုဘရဲ႕ လကၡဏာေတြ ထင္ထင္ရွားရွားရွိေနတ့ဲအတြက္ ပြားရတာ ပိုေတာင္ထင္သာျမင္သာ ရွိပါေသးတယ္။
အျပင္သြားခါနီး ၿဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ၿပီးတဲ့ အခါ၊ လွလွပပဝတ္ဆင္ ထားတ့ဲ အခါ၊ အသုဘ ပြားရတာအဆင္မေျပလွပါဘူး။ မိတ္ကပ္ေတြ၊ အဝတ္ေတြနဲ႔ ဖံုးထားတဲ့အတြက္ အသုဘလကၡဏာေတြက မေပၚပါဘူး။ အသုဘပြားတာ မနက္ေစာေစာက အဆင္ေျပဆံုးပါပဲ။ၿပီးရင္ ''ငါဒီတစ္ညေတာ့ အသက္ရွင္ခဲ့ၿပီ။ ဝင္ေလမဆံုးခင္၊ ထြက္ေလမဆံုးခင္ နံနက္ ေန႔ည အခ်ိန္မေရြး ေသသြားႏုိင္သည္''လို႔ မရဏာႏုႆတိ ပြားလိုက္ပါ။ ဒါဆို မရဏာႏုႆတိကုသုိလ္ ျဖစ္သြားပါၿပီ။
အားလးုံ ၿပးီမွ " ၿမတ္စြာဘုရား မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးၿပီၿဖစ္ လို႔ စြန္႔ၿပီး မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ပါ။ ဒါဆို မ်က္ႏွာသစ္ရင္း ကုသိုလ္ ငါးမ်ဳိးရသြားပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ေဆာင္းတြင္းဆိုရင္ေတာ့ သိပ္ေအးေနတဲ့ အတြက္ ကုသုိလ္ငါးမ်ိဳးယူႏုိင္ဖုိ႔ နည္းနည္း ခက္ခ်င္ ခက္ပါလိမ့္မယ္။ ကုသိုလ္ ငါးမ်ိဳးမရရင္ေတာင္ မ်က္ႏွာသစ္ေတာ္ေရကပ္တာရယ္၊ ေမတၱာပို႔တာရယ္ ကုသုိလ္ ႏွစ္မ်ိဳးေလာက္ေတာ့ ရေအာင္ယူႏုိင္ရပါမယ္။
မ်က္ႏွာသစ္ရင္း ကုသိုလ္ငါးမ်ဳိးယူတာက ဘာမွၾကာမယ္လည္း မထင္ပါဘူး။ ပိုက္ဆံလည္း မကုန္ပါဘူး။
ပိုက္ဆံမရွိလို႔ ကုသိုလ္မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာေျပာေနတဲ့သူေတြအတြက္ တကယ့္က်င့္သံုးစရာေတြပါ။ ဝတ္တစ္ခုလိုထားၿပီး ျပဳသြား႐ံုပါပဲ။
မနက္အိပ္ရာထ ကုသိုလ္ငါးမ်ဳိးယူပံုေလးကို ကိုယ့္သားသမီးေလးေတြကို ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေလ့က်င့္ေပးထားသင့္ပါတယ္။ ငယ္တုန္းမွာ မရဏာႏုႆတိေတြ၊ အသုဘေတြ မသိေသးေပမယ့္
အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ သူ႔အလိုလို သိသြားပါလိမ့္မယ္။ ငယ္တုန္းမွာ ေလ့က်င့္ေပးထားရင္ ႀကီးတဲ့ အထိ စြဲသြားတာမ်ားပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္လာလို႔ကိုယ့္အထံုေလးကိုၾကည့္ၿပီး ''ငါတုိ႔မိဘေတြဟာေကာင္းတဲ့အေလ့အက်င့္ေလးကို သင္ေပးခဲ့တာပါလား" ဆုိၿပီးမိဘေတြကို ေက်းဇူးတင္ တခ်စ္တခင္ရွိေန ေတာ့မွာပါ။ သူတို႔ကလည္း သူတို႔သားသမီးေတြကို ဆက္ၿပီး လက္ဆင့္ကမ္းေတာ့မွာပါ။

အဲဒီလုိ ဘာ၀နာေလးခုကို ေန႔တုိင္းပြားေနရင္ တစ္ဖက္က ကုသုိလ္ေတြရေနသလုိ တစ္ဖက္ကလည္း အကုသုိလ္ေတြ ကင္းစင္ပေပ်ာက္ေနပါတယ္။ ဘယ္လုိ ကင္းစင္ပေပ်ာက္သလဲ ဆိုရင္
(၁) ဗုဒၶါႏုႆတိပြားရင္ ရတနာသံုးပါး၊ ကံ ကံရဲ႕အက်ဳိးကို ယံုၾကည္တဲ့ သဒၶါတရားရႊင္လန္းလာ
ပါတယ္။ သဒၶါတရား ရႊင္လန္းလာရင္ ဒိ႒ိကင္းစင္ပေပ်ာက္ပါတယ္။
(၂) ေမတၱာပြားရင္ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္းေဒါသကင္းစင္ပေပ်ာက္ပါတယ္။
(၃) မရဏာႏုႆတိပြားရင္ မာနကင္းစင္ပေပ်ာက္ပါတယ္။ မာနကလည္း လူကို သိပ္ဒုကၡေပး
တာပါ။ မရွိတဲ့သူကလည္း မရွိတဲ့မာန၊ ရွိတဲ့သူကလည္း ရွိတဲ့မာန။ မာနကိုယ္စီနဲ႔ပါ။ အဲဒီမာန ေၾကာင့္ပဲ ဘ၀နဲ႔ယွဥ္တဲ့ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ေတြ မွားသြားတာ။ ဘ၀နဲ႔ယွဥ္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ဆုံးရႈံးနစ္နာသြားတာေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ဒါေၾကာင့္ မာနမရွိဖုိ႔လည္း သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။
(၄) အသုဘပြားရင္ ရာဂကင္းစင္ ပေပ်ာက္ပါတယ္။ အဲဒီရာဂကလည္း လူကိုဒုကၡေပးတာပါပဲ။ ရာဂေၾကာင့္ပဲ ခံစားရ၊ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းရ၊ အိပ္မရ၊စားမရ၊ ဘဝပ်က္ရ၊ ပညာေရးဆးံု ႐းႈံ ရ၊ စးီ ပြား ေရးေတြ ဆံုး႐ံႈးရစသျဖင့္ အမ်ားႀကီးပါပဲ။
(၅)ဒီ ဒိဌိ ၊ေဒါသ၊ မာန၊ ရာဂ ဆုိတဲ့ အကုသိုလ္ ၾကီးေလးခုက လူတုိင္းပယ္ခ်င္ေနၾကတဲ့ အကုသုိလ္ေတြပါ။ ဘယ္သူမွ ၾကာရွည္လက္ခံမထားခ်င္ပါဘူး။ အျမစ္ျပတ္မပယ္ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္ တဒဂၤအခိုက္ အတန္႔အေနနဲ႔ ပယ္ႏုိင္ရင္ပဲ ေတာ္ေတာ္ဟုတ္ေနပါၿပီ။ အက်ဳိးရလာဒ္ကေတာ့ ပါရမီတစ္ခုအေနနဲ႔ ေနာက္ဘဝ ေနာက္ဘဝေတြအထိ အတူပါသြားေတာ့မွာပါ။

•    ဗုဒၶါႏုႆတိပြားလွ်င္၊ ဒိ႒ိပင္၊ ကင္းစင္ပေပ်ာက္သည္။
•    ေမတၱာပြားလွ်င္၊ ေဒါသပင္၊ ကင္းစင္ ပေပ်ာက္သည္။
•    မရဏာႏုႆတိပြားလွ်င္၊ မာနပင္၊ ကင္းစင္ပေပ်ာက္သည္။
•    အသုဘပြားလွ်င္၊ ရာဂပင္၊ ကင္းစင္ပေပ်ာက္သည္။

ဘဝမွာ စဲြေနတဲ့ ဘာ၀နာတစ္ခုခုေတာ့ ကိုယ္စီရွိထားသင့္ပါတယ္။ သူမ်ားက ေမးမလာရင္ေတာင္မွ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ၿပန္ေမးတဲ့အခါ ေၿဖႏုိင္ေအာင္လုိ႔ပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ေလာကဓံေတြက အၿမဲႀကဳံေန ရလုိ႔ပါ။ ႀကံဳလာရတဲ့အခါ ကုိယ္ထုံထားတဲ့ ဘာဝနာ ေလးနဲ႔ ေျဖဆည္ႏုိင္ေအာင္ပါ။ဘဝတစ္ခုကို အႏုပညာတစ္ခုလိုပဲ ခံစားေစခ်င္ပါတယ္။ အႏုပညာတစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ေက်နပ္ျခင္း၊ မေက်နပ္ျခင္း ရသေတြကေတာ့ အစဥ္သျဖင့္ရွိေနမွာပါ။ အဲဒီ ေက်နပ္ျခင္း၊ မေက်နပ္ျခင္းရသေတြကိုပဲ ပါရမီအျဖစ္ ေျပာင္းယူရမွာပါ။အရဟံဂုဏ္ေတာ္ရယ္၊ ဝိပႆနာရယ္ကိုဝတ္တစ္ခုလုိထားၿပီး ပြားျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ ဘဝကေတာ္ေတာ္ေနေပ်ာ္ေနပါၿပီ။

ဘာပဲေျပာေျပာ ဂုဏ္ေတာ္ရယ္၊ ဝိပႆနာရယ္ကို ေန႔စဥ္ပြားျဖစ္ေနရင္ တစ္ဖက္က စိတ္ေအးခ်မ္းမႈကို ရေနသလို၊ တစ္ဖက္ကလည္း သံသရာအတြက္ ပါရမီျဖည့္ေနတာပါပဲေလ။

ရေ၀ႏြယ္ (အင္းမ) (The Voice 9-28)

၁။ နိဗၺာနမဂၢဒီပီပနီ (စစ္ကိုင္းပထမဂႏၶာ႐ံံုဆရာေတာ္)္)
၂။ ရတနာ့ဂုဏ္ရည္ (ဆရာေတာ္အရွင္ဇနကာဘိဝိဝံသ)
၃။ ဗုဒၶါႏုႆတိဘိဘာဝနာ (ဆရာေတာ္အရွင္ဇနကာဘိဝိဝံသ)
၄။ စတုရာရကၡက်မ္း(သဂၤဇာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)
၅။ ပရမတၳသ႐ူပပေဘဒနီက်မ္း (မဟာဝိသိသုဒၶါရု ံုဆရာေတာ္)
၆။ ဂုဏ္ေတာ္အရသာ (ေညာင္ေလးပင္ေတာရဆရာေတာ္)
၇။ သေျပကန္ပရိတ္ ၾကီးနိႆယသစ္ (အရွင္ဝါေသ႒ာဘိဝံသ)
၈။ မဟာဗုဒုဒၶဝင္္ဓမၼရတနာခန္း (မင္းကြန္းတိပိဋကဓရဆရာေတာ္)
၉။ သဗၺမၺမဂၤလာဓမၼေဒသနာ (အရွင္ဝါသဝါဘိဝံသ)
၁ဝ။ မေထရ္ျမတ္တ႔ိုစကားဝိုင္း (၄) (ဓမၼေဘရီအရွင္ဝီရီယ - ေတာင္စြန္း)
၁၁။ ေညာင္တုန္းပါဠိတကၠသိုလ္ ေရႊရတုမုမဂၢဇင္း
၁၂။ ရတနာသံုးပါးေက်းဇူး (ဓမၼာစရိယဦးေဌးလွိဳင္)
၁၃။ ဗုဒၶါႏုႆတိဘာဝနာ (ဓမၼာစရိယ ဦးေအးႏိုင္)

Saturday 27 April 2013

႐ုပ္လွခ်င္ရင္ ဂုဏ္ေတာ္ပြားပါ

တကယ္ေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္ စိတ္ခ်မ္းသာရုံတင္ မကပါဘူး။ ရုပ္ကုိလည္း လွေစတာပါ။ ဂုဏ္ေတာ္ကို ေန႔စဥ္ပြားေန ရင္ စိတ္သေဘာထားေတြ မြန္ျမတ္လာမယ္။ စိတ္သေဘာထားေတြ မြန္ျမတ္လာရင္ စိတ္သေဘာထားေတြ ေျပာင္...းလဲ ၾကည္လင္လာမယ္။ စိတ္သေဘာထားေတြ ေျပာင္းလဲၾကည္လင္လာရင္ ေသြးသားေတြ ပါ ေျပာင္းလဲၾကည္လင္လာေတာ့တာပါ။ ေသးြ သားေတ ြ ေျပာငး္ လဲၾကည္လင္လာတဲ့ အတြက္ မ်က္ႏွာ႐ုပ္အဆင္းပါ ေျပာင္းလဲ ၾကည္လင္လာေတာ့တာပါ။ ရုပ္ကုိလွလုိ၊ ဂုဏ္ေတာ္ကုိ ပြားကိုပြားရမယ္။ ဆိုလိုတာက ဂုဏ္ေတာ္နဲ႔ ကိုယ့္ ႐ုပ္ကို ေျပာင္းလဲယူလို႔ရပါတယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသက တပည့္ေတြကို ေျပာျပထားတာ ရွိပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားက သူ႔ဘဝမွာတစ္ဘဝတည္းနဲ႔ ႐ုပ္သံုးမ်ဳိး ထြက္ေနပါတယ္တဲ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ပထမအရြယ္ ဆရာေတာ္ဘုရား ရဟန္းငယ္ငယ္ဘဝ အသက္ ၂ဝ အရြယ္အထိ မ်က္ႏွာကၾကည္ၿပီးခ်ဳိေနပါတယ္တဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေနလာရင္း ေနလာရင္း အသက္၂ဝ ေက်ာ္ဘဝမွာဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႔ မိဘေတြက စီပြားေရးေတြ ေလွ်ာက်ဆံုး႐ံႈးကုန္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ မိဘေတြကိုပတ္ဝန္းက်င္က ခပ္တင္းတင္း၊ ခပ္ထန္ထန္ဆက္ဆံလာပါ တယ္။ မိဘေတြကို ဆက္ဆံ႐ံုတင္မကပါဘူး။ ဆရာေတာ္ဘုရားကိုပါ ခပ္တင္းတင္း ဆက္ဆံလာပါတယ္။ တစ္ဆင့္တက္ၿပီး သီတင္းသံုးေဖာ္ေတြကပါ ဆရာေတာ္ဘုရားကို စီးစီးပိုးပိုး ဆက္ဆံလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားကလည္း မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ မ်က္ႏွာကိုခပ္ထန္ထန္ တည္ထား၊ တင္းထားလိုက္ပါတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕မ်က္ႏွာက အျမဲတမ္း တင္းေနပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနလာရင္း ေနလာရင္း အသက္အရြယ္ကေလးလည္းရလာေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားက သူ႔မ်က္ႏွာကေလး ကုိျပန္ၾကည့္ျပီး ''ဟယ္... ငါ့မ်က္ႏွာကတင္းေနတာပဲ။ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ငါ့ရဲ႕ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာျဖစ္တဲ့ စစ္ကိုင္းဂႏၶာ႐ံု ဆရာေတာ္ဘုရားက ဗုဒၶါႏုႆတိဘာဝနာေတြ ပြားမ်ားျပီးေတာ့မွ မ်က္ႏွာၾကည္လင္ ေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္။ ငါလည္းပဲ ဗုဒၶါႏုႆတိကို ပြားၿပီးေတာ့မွ မ်က္ႏွာၾကည္လင္ေအာင္ျပန္လုပ္ဦးမွပဲ''လုိ႔ ဆိုၿပီး ဗုဒၶါႏုႆတိကိုပြားလည္းပြားေရာ မ်က္ႏွာက ျပန္ၾကည္ျပီးဝင္းလာခဲ့တယ္။ ဘဝတစ္ခုနာါဒမွာ ပထမအရြယ္မွာမ်က္ႏွာကခ်ဳိေနတယ္။ ဒုတိယအရြယ္မွာမ်က္ႏွာက တင္းလာတယ္။ တတိယအရြယ္မွာ မ်က္ႏွာက ျပန္ခ်ဳိလာတယ္။ ျပန္ျပီးေတာ့ ၾကည္လာတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားကကိုယ္တိုင္ေျပာျပထားတာပါ။ ဆရာေတာ္ ဘုရားရဲ႔ ဓာတ္ပုံေတြကုိ သတိထားၾကည့္ရင္ သိသာပါတယ္။ သက္ေတာ္ငယ္ငယ္ကပံုဆုိရင္ မ်က္ႏွာက ခ်ိဳေနပါတယ္။ အလယ္အလတ္ဆိုရင္ မ်က္ႏွာကတင္းေနပါတယ္။ သက္ႀကီးပိုင္းေရာက္လာေတာ့ ဆရာေတာ့္မ်က္ႏွာက ခ်ိဳၿပီးေတာ့မွ ၾကည္လင္ေနပါတယ္။ မ်က္ႏွာေတာ္ၿမင္လုိက္ရတာနဲ႔ စိတ္ကုိ ေအးခ်မ္းသြားေတာ့တာပါ။ ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္ၿပီး ႐ိုက္ထားတဲ့ဓာတ္ပံုဆို ျမင္ရသူတိုင္းစိတ္ေအးခ်မ္းသြားၾကတာပါ။ ဆရာေတာ္ဘုရားက ဂုဏ္ေတာ္ပြားၿပီး မ်က္ႏွာကိုေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္႐ုပ္လွေစတယ္ဆုိတာ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ကုိယ္ေတြ႕ သာဓကတစ္ခုပါ။ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႔ မ်က္ႏွာကုိၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္ ဝိပႆနာအေျခခံသမာဓိရေစတယ္ဆိုတာက ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္ဥပစာရသမာဓိအထိ ရပါတယ္။ ခဏိကသမာဓိရရင္ပဲ ဝိပႆနာတရားအားထုတ္လုိ႔ ရၿပီဆေို တာ ့ ဥပစာရသမာဓိဆုိ အထူးေၿပာစရာ မလုိ ေတာ့ပါဘူး။ ပုိလုိ႔ေတာင္ေကာင္းပါေသးတယ္။ ဝိပႆနာ တရားအားထုတ္သူ ေတြအတြက္လည္းပဲ အလုိအပ္ဆုံး ၀ိပႆနာအေျခခံ သမာဓိကို ရသြားေတာ့တာပါ။ Crd : ရေ၀ႏြယ္ (အင္းမ) Monday, April 22 - 28 , The Voice JournalSee More

Saturday 13 April 2013

တုံ႔လွည့္ ေက်ဇူးဆပ္ႏုိင္ ထူးေစ








မနက္မုိးလင္းထဲက က်င့္ၾကံအားထုတ္ေနတဲ့ ဘာ၀နာကမၼဌာန္းကို ေခတၱနားကာ လုိဏ္္ဂူေတာ္အတြင္းကေန ပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္မိသည္ ေနာက္မ်ားမၾကာမွီမွာ ေန႔ခင္းဆြမ္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မည္မုိ႔ ဆြမ္းခံၾကြရန္ ၿပင္ဆင္လုိက္၏။ ေက်းဌက္ တိရစာၦန္မ်ား၏ တြန္က်ဴးသံမ်ား၊ စမ္းေရစီးက်သံမ်ားၿဖင့္ သာယာ ရႈေမာဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ေတာအုပ္ေလး မွ ေတာလမ္းေလးကေန ရႊာငယ္ေလးဆီသုိ႔ ကမၼဌာန္း စီးၿဖန္း၍ ဆြမ္းခံၾကြလာခဲ့ ၏။ ရႊာအ၀င္ ေရာက္ခါနီး အသံ တုိးတုိးေလးတစ္ခုကို မိမိနားၿဖင့္ ၾကားမိသည္၊ ပိုေသခ်ာေအာင္ ဒိဗၺေသာတအဘိဥာဏ္နားၿဖင့္ စုိက္ၿပီးၾကည့္လုိက္ေလေတာ့ ဆြမ္းေလာင္းေနက် အလွဴရွင္ ဒါယိကာမ အမယ္အုိၾကီး ႏွင့္ သူ႔သမီးတုိ႔ စကားေၿပာသံ ေလးေတြဘဲၿဖစ္၏။
    ရႊာလယ္အတြင္းရွိ တဲအုိေလး တစ္အုံးတြင္ သားအမိ ႏွစ္ဦး ေအးခ်မ္းစြာ ေနထုိင္ၾကပါသည္။ အသက္အရႊယ္ၾကီးရင့္ေသာ္လည္း ဘာသာတရား ကုိင္းရႈိင္းမႈ၊ ေမတၱာဘာ၀နာ ပြားမ်ားၿပီး ေနထုိင္ေသာ ၿဖစ္သည္ေၾကာင့္ ရုပ္အဆင္းမွာ တည္ၿငိမ္တင့္တယ္ ေနၾက၏။ အလွဴအတန္း၊ ေစတနာ သဒၵါအားၾကီးေသာ သူတုိ႔ကုိ ရပ္မိ ရပ္ဖမ်ားကလည္း ေလးစား ၾကင္နာၾက၏။ မိခင္ၾကီး၏ ခ်စ္လွစြာေသာ ခင္ပြန္းလည္း ဘ၀တပါးသုိ႔ တိမ္းပါးသြားသည္မွာ ၾကာေလၿပီ သုိ႔ေသာ္ သူ႔မွာ အလြန္တရာမွ ယဥ္ေက်းလိမၼာေသာ သမီးငယ္ တစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိေခ်ေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သားငယ္ တစ္ဦးေလာက္ လုိခ်င္ေတာင့္တ မိသည့္ ဆႏၵတစ္ခုေတာ့ရွိသည္။ ထုိဆႏၵတစ္ခုက သူ႔ခင္ပြန္းေလာင္း ရွိကတည္းမွာ ၿဖစ္တည္လာသည္မွာ အမွန္၊ သူၿဖစ္ခ်င္ေသာ လုိအင္ ကုိေၿဖသိမ့္ႏုိင္လုိက္သည့္ေန႔ ထူးကုိ သူၾကဳံေတြ႔ခဲ့၏။ ထုိေန႔က မွတ္မွတ္ရရပင္
" ေမၾကီးေရ ဒီမွာ ကုိယ္ေတာ္ေလး တစ္ပါး အိမ္ေရွ ႔မွာ ဆြမ္းခံရပ္ေတာ္ မႈေနတယ္ " ဟု အိမ္အၿပင္မွာ ဆန္ဖြတ္ေနတဲ့ သမီးငယ္ရဲ ႔ ေအာ္သံေလးကို ၾကားမိ၏္။ ဒီအရပ္ ေဒသက ေခါင္ေတာ့ သာသနာၿပဳပုဂဳိလ္မ်ိဳးေတြ႔ရဖုိ႔က ခက္သည္မဟုတ္လား။ အိမ္ေရွ ႔ေလးကို ၿပတင္းေပါက္ကေန လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္မိသည္။ ဟုတ္ပါ့ ကုိယ္ေတာ္ေလး တစ္ပါးပါလား ကိုယ္ေတာ္ေလးကို အေ၀းကေန ၿမင္ၿမင္ၿခင္း လွဴခ်င္တန္းခ်င္စိတ္ ခ်က္ခ်င္း ၿဖစ္ေပၚမိသြားသည္.။ ဒါနဲ႔ ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္း၊ ထမင္းကို ခူးခပ္ၿပီး ကုိယ္ေတာ္ေလးဆီသုိ႔ သမီးကိုပါ ေခၚကာ လွမ္းလာခဲ့ေတာ့၏။ ကုိယ္ေတာ္ေလးကုိ ဦးခုိက္ဖူးေမာ္ၿပီး ဆြမ္းဟင္း မ်ားကို ဆပ္ကပ္လွဴဒါန္းၿပီးေနာက္ ကုိယ္ေတာ္ေလး၏ သာဓုအႏုေမာဒနာတရား ကုိနာယူပူေဇာ္ေနမိသည္။ ကုိယ္ေတာ္ေလးကလည္း ထုိေန႔အတြက္ ဆြမ္းဟင္းၿပည့္စုံၿပီမုိ႔ ၾကြလာရာလမ္းအတုိင္း ၿပန္ၾကြဖုိ႔ၿပင္လုိက္သည္။ ထုိအခ်ိန္ တြင္ " အရွင္ဘုရား ေခတၱဆုိင္းငံေတာ္မႈပါအုံး ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္မ မွာ အရွင္ဘုရားကုိ ၿမင္ၿမင္ေတြ႔ၿခင္း မိမိသားေတာ္ တစ္ဦးကဲ့သုိ႔ ခံစားမိရုံမွ်မက၊ အရွင္ဘုရားရဲ႔ တည္ၾကည္တင့္တယ္ေသာ အမႈအရာ အက်င့္ၿမတ္တုိ႔ကုိလည္း ၾကည္ညိဳမိပါသည္ ဘုရား၊ ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္မရဲ ႔ ေနအိမ္မွာ ေန႔စဥ္ ဆြမ္းအလွဴခံေပးေတာ္မႈပါ ဘုရား" မိမိႏႈတ္ကေန ဖြင့္ေလွ်ာက္ထားလုိက္၏။ ကုိယ္ေတာ္ေလးထံမွ " ဒါယိကာမၾကီး ဆႏၵအတုိင္း ၿပည့္ေၿမာက္ေအာင္ ေန႔တုိင္းဆြမ္းခံၾကြေတာ္မႈမယ္" ဟု မိန္႔ဆုိသံကို ၾကားလုိက္ရရင္ ရင္တြင္ ၾကည္ႏႈးပီတိ ၿဖစ္ရသည္မွာ ေၿပာမၿပတက္ေအာင္ပင္။ သားေတာ္ေလးတစ္ပါး ရလုိက္ၿပီဟု စိတ္ထဲက အသိနဲ႔ တကြ ေလာင္းလွဴခြင့္ရလုိက္ေသာ ဒါနကုသုိလ္ ပီတိအရွိန္တုိ႔ေၾကာင့္ မိမိအိမ္ထဲကုိ မည္သုိ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းလာမိမွန္းကို မသိေတာ့ ေပ။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ သမီးငယ္မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ သူလည္း ၿပဳံရႊင္ ေပ်ာ္ၿမဴးေက်နပ္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ၿမင္ရေတာ့ ထုိေန႔အတြက္ ႏွစ္ဦးသား ထမင္းစားဖုိ႔ေတာင္ သတိမရခ်င္ေတာ့ ၾကည္ႏႈးပီတိေတြက သူတို႔ရင္ထဲမွာ အၿပည့္ၿဖစ္ေနသည္မုိ႔..။
    တစ္ေန႔ေတာ့ သူ ေတာထဲကိုသြားခါနီးေလးကုိ အိမ္ထဲမွာရွိေနတဲ့ သမီးငယ္ၿဖစ္သူကို လွမ္းေၿပာလုိက္တယ္။ " ခ်စ္သမီး ဟုိေနရာမွာကေတာ့ ႏွစ္ခ်ိဳ ႔ဆန္ ဆန္ေဟာင္းကေလး ေတြရွိေလရဲ ႔၊ ဟုိေနရာမွာကေတာ့ ႏြားႏုိ႔ ေတြ႔ရွိတယ္၊ ဟုိေနရာမွာ ေထာပတ္ရွိတယ္၊ ဟုိမွာေတာ့ တင္လဲခဲေတြရွိတယ္။ သင္၏ေမာ္ေတာ္ၾကီး ဆြမ္းခံၾကြလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆြမ္းကို ခ်က္ၿပီး ႏြားႏုိ႔ ေထာပတ္ တင္လဲတုိ႔ၿဖင့္ ေရာစပ္ၿပီးေတာ့ လွဴဒါန္းပူေဇာ္လိုက္ေနာ္၊  သမီးလည္း လွဴဒါန္းၿပီး ပိုတာကို စားလုိက္ေနာ္ " ဟု မွာၾကားလုိက္တယ္။ ဒီလုိ ဒါယိကာမၾကီးေၿပာတဲ့ စကားသံေလးကုိ ကိုယ္ေတာ္ေလးၾကားမိၿခင္းပါ။
    မိမိၾကားမိတဲ့ ေနရာက ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ သကၤန္းရုံဖုိ႔ ထားရွိထားတဲ့ ရႊာအ၀င္ေနရာေလးမွာပါ။ သကၤန္ေလးရုံၿပီးေတာ့ သကၤန္းရုံၿပီးစမွာ သပိတ္အိတ္ အတြင္းကေန သပိတ္ကုိ ထုတ္ၿပီးေတာ့ ဆြမ္းခံဖုိ႔ရန္ ၿပင္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ လွမ္းၿပီးၾကားမိတာပါ။ ဆက္ေၿပာမည့္ စကားေလးကို ဆက္ၿပီးေတာ့ စူးစုိက္ အာရုံခံလုိက္မိတယ္။ " အေမေရာ ဘာစားမလဲ။ အေမ့အတြက္ ဘာၿပင္ဆင္ထားလုိက္ရမလဲ " ဟု သမီးငယ္ ၿဖစ္သူက ေမးလုိက္၏။
"ငါကေတာ့ မေန႔တုန္းက က်န္တဲ့ ထမင္းၾကမ္းေလးကို ပအုန္းရည္နဲ႔ ခုစားၿပီးၿပီ " လုိ႔ အေမၾကီးကလွမ္းေၿပာၿပန္တယ္။ ဒီအခါ သမီးကထပ္ၿပီး "ေန႔အခါက်ရင္ေကာ အေမဘာစားမလဲ " လုိ႔ေမးလုိက္တဲ့ အခ်ိန္အခါက်ေတာ့ "ေန႔အခါေတာ့ကြယ္ ဟင္းရႊက္ကေလးနဲ႔ ဆန္ကဲြေလးနဲ႔ ေရာၿပဳတ္ထားတဲ့ ခ်ဥ္စပ္စပ္ရွိေနတဲ့ ယာဂုေလးကိုပဲ ငါ့အတြက္ စီစဥ္ထားလုိက္ေပေတာ့ " လုိ႔ ဒီလုိေၿပာလုိက္ၿပီး ေတာလမ္းေလးဆီသုိ႔ ထြက္ခြာသြားတာကုိ ၿမင္လုိက္တယ္။
  

.    .ဒီေၿပာေနတဲ့ စကားသံကုိ မိမိ ၾကားလုိက္မိေလေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးမေကာာင္းၿဖစ္သြားမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ မိမိတစ္ကုိယ္တည္း အေတြးထဲ၀င္လာတာကေတာ့ " ဥပါသိကာမၾကီးက မအုန္းရည္နဲ႔ ေရာထားတဲ့ ယမန္ေန႔က က်န္ေနတဲ့ ထမင္းၾကမ္းကိုေတာ့ စားၿပီး၊ ေန႔အခါက်ေတာ့လည္း ဆန္ကဲြေလးနဲ႔ ဟင္းရႊက္နဲ႔ေရၿပဳတ္ထားတဲ့ ခ်ဥ္စပ္ အရသာရွိေနတဲ့ ယာဂုေလးကို စားမယ္လုိ႔ေၿပာေနတယ္၊ သင့္အတြက္က်ေတာ့ ဆန္ေကာင္းေတြ ေထာပတ္ေတြ တင္လဲေတြ ပ်ားေတြ ဒါေတြနဲ႔ ေရာစပ္ၿပီးေတာ့ ဆြမ္းကို က်က်နန လွဴခုိင္းေနၿပီ။ ဘာအတြက္လွဴေနတာလည္းလုိ႔ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ေတာ့လည္း ဒီ ဒါယိကာမၾကီးက သင့္ကို အမွီၿပဳၿပီးေတာ့ လယ္ေတြ ရဖုိ႔ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တခ်က္လည္း မရွိဘူး။ ယာေတြ ထမင္းေတြ ရဖုိ႔ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တခ်က္ေတြလည္း မရွိၿပန္ဘူး ဘာကိုေမွ်ာ္လင့္သလဲ ဆုိေတာ့ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ နိဗာန္ခ်မ္းသာ ဆုိတဲ့ လူနတ္ နိဗာန္ သုံးတန္ေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာတုိ႔ကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တ ၿပီးေတာ့ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ ေနပါသေကာဟု သုံးသပ္မိလုိက္တယ္။ ထပ္ၿပီးေတာ့ " သင္သည္ ဒီဒကာမၾကီး ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနတဲ့ လူနတ္ နိဗာန္ သုံးတန္ေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ေတြကုိ သမၸတိေတြကုိ ေပးဖုိ႔ရန္အတြက္ စြမ္းအားရွိပါရဲ ႔လား စြမ္းအားမရွိ ၿဖစ္ေနေလေရာ့သလားလုိ႔ " မိမိကုိယ္ကုိ ေမးၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မိမိတစ္ကုိယ္တည္း စိတ္ထဲကေနၿပီး " ဤဆြမ္းကုိ ရာဂတန္းလန္းနဲ႔ ေဒါသတန္းလန္းနဲ႔ ေမာဟ တန္းလန္းနဲ႔ သင္ကဲ့သုိ႔ေသာ ပုဂုိလ္မ်ိဳးကေတာ့ မစားသုံးထုိက္ေတာ့ဘူး" ဟု ႏွလုံးပုိက္ၿပီးေတာ့ သပိတ္ကုိ သပိတ္အိပ္ထဲထည့္၊ နားပတ္ကြင္းအိမ္ထဲမွာ တပ္ထားတဲ့ နားပတ္သီးကို ၿဖဳတ္လုိက္တယ္၊ ၿဖဳတ္ၿပီး သကၤန္းရုံကုိ ဖ်က္ၿပီး ၿပန္လွည့္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ မိမိ သီတင္းသုံး က်င့္ၾကံရာ ကႆကလုိဏ္ဂူကို ၿပန္ၾကြလာလုိက္ေတာ့တယ္။ လုိဏ္ဂူအတြင္း ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္အခါမွာေတာ့ သပတိ္ကုိ ကု႗င္ေညာင္ေစာင္းေအာက္မွာ ထားလုိက္တယ္။ အေပၚရုံ ဧကသီကိုလည္း သကၤန္းတန္းေပၚမွာ တင္ထားလုိက္ၿပီးေနာက္ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို ပုိင္ပုိင္ႏဳိင္ႏုိင္ခ်လုိက့္တယ္။ အရဟတၱဖုိလ္ မေရာက္မခ်င္း ဒီလုိဏ္ဂူအတြင္းမွ ငါဘယ္ေတာ့မွ မထြက္ေတာ့ဘူးလုိ႔ စိတ္ကေန ေဆာက္တည္လုိက္တယ္။ ဒီလုိေဆာက္တည္ၿပီးေတာ့ တကယ္လက္ေတြ႔ သမထ-၀ိပႆနာ ဘာ၀နာေတြကုိ ပြားမ်ားအားထုတ္ေတာ္မႈလုိက္တယ္။ ေနာက္ဆုံး က်င့္ၾကံအားထုတ္လုိက္တာ ေနာက္ဆုံးပန္းတုိင္ၿဖစ္တဲ့  အာသေ၀ါကုန္ခမ္းတဲ့ ရဟႏၱာ အၿဖစ္ကုိ ဆုိက္ေရာက္ေတာ္မႈၿပီီး လုိဏ္ဂူေတာ္ထဲမွာဘဲ ထုိင္ၿပီးေတာ့ သီတင္းသုံးေနေတာ္မႈလုိက္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ လုိဏ္ဂူတံခါး၀ သစ္ပင္မွာအုပ္စုိးၿပီး ေနထုိင္တဲ့ နတ္က မိမိေရွ႔ေမွာက္မွာ လာေရာက္ဖူးေၿမာ္လာတာကုိ ေတြ႔လုိက္၏။ ၿပီးေတာ့ ထုိနတ္သားက ေလွ်ာက္ထားေလရဲ ႔ " ေယာက်္ားၿမတ္၊ ေယာက်္ား အာဇာနည္ ၿဖစ္ေတာ္မႈပါေပေသာ အရွင္ဘုရားအား တပည့္ေတာ္ ရွိခုိးပါတယ္။ ဆင္းရဲၿခင္း ကင္းေတာ္မႈေသာ အရွင္ၿမတ္ဘုရား ၊ အရွင္ၿမတ္ဘုရား၏ သႏၱာန္မွာ အာသေ၀ါတရားေတြ ကုန္ခန္းသြားၿပီ ၿဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အရွင္ဘုရားသည္ ကံ ႏွင့္ အက်ိဳးတရားကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တၿပီးေတာ့ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ေနတဲ့ အလွဴေကာင္း အလွဴမွန္ဟူသမွ်ကို စုိးယူပုိင္သ ခံယူေတာ္မႈထုိက္တဲ့ ဒကၡိေဏယ်ပုဂုိလ္အစစ္ ၿဖစ္ေတာ္မႈပါေပတယ္ " လုိ႔ ဒီလုိေလွ်ာက္ထားၿပီး ထပ္ၿပီး တုိက္တြန္းၿပန္ေသးရဲ ႔။
" အရွင္ဘုရား…ဆြမ္းအလုိ႔ဌာ ရႊာအတြင္းသုိ႔ ၾကြ၀င္ေတာ္မႈၾကတဲ့ အရွင္ဘုရားကဲ့သုိ႔ေသာ ရဟႏၱာပုဂုိလ္ေတြကုိ ဆြမ္းလွဴဒါန္းပူေဇာ္ရၿခင္း တည္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အသက္အရႊယ္ ၾကီးရင့္ေနတဲ့ အိုမင္းမစြမ္းၿဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးေတြသည္ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲ ဒုကၡမွ လြတ္ေၿမာက္ၿပီး သြားႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အရွင္ဘုရား ဆြမ္းကုိ ၾကြေရာက္ၿပီး ခ်ီးၿမွင့္အလွဴခံေပးေတာ္မႈပါ" ဆုိၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္ ထားတုိက္တြန္းၿခင္းပါ။
ထုိေလွ်ာက္ထားၿပီး အၿပီးမွာေတာ့ မိမိလည္း ဆြမ္းစားခ်ိန္ မွီေသးသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ဆြမ္းအလွဴခံ ၾကြလာလုိက္ေတာ့တယ္။ ဒါယိကာမၾကီး သမီးေလာင္းလွဴသည့္ ဆြမ္းအလွဴကုိ ခံယူၿပီးေနာက္ သာဓု အႏုေမာဒနာ တရားေဟာၾကားက တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ေသာ ေၿခလွမ္းမ်ားၿဖင့္ မိမိသီတင္းသုံးရာဆီသုိ႔ ၾကြလွမ္းေတာ္မႈခဲ့လုိက္ေတာ့၏္။
    မေထရ္ၿမတ္ၾကီး ဆြမ္းအလွဴခံၿပီးေနာက္ ဒါယိကာမၾကီးလည္း ေတာထဲကေန ၿပန္ေရာက္လာတယ္ ၿပီးေတာ့ သူ႔သမီးကို " ခ်စ္သမီး အေမေၿပာတဲ့အတုိင္း ေလာင္းလွဴလုိက္လားသမီး" ဟု ခရီးေရာက္မဆုိက္ေမးလုိက္တယ္။ ထုိအခါမွာ သမီးက " ဟုတ္ ေမၾကီး သမီးေလာင္းလွဴၿပီးပါၿပီ ဒီေန႔ အကုိေတာ္ကုိ ဖူးရတာ ခါတုိင္းေန႔ေတြနဲ႔ မတူဘူးအေမ ပိုၿပီး ရႊင္ၿပ တင့္တယ္ တည္ၿငိမ္သြားသလုိဘဲ အေမ၊ သမီးေတာင္ ဖူးေဖာ္ ၾကည္ညိဳလုိ႔ မ၀ႏုိင္ေအာင္ဘဲ အေမရယ္" ဟုေၿပာလုိက္တယ္။ ထုိအခါမွာ မိမိလည္း " သမီးရဲ ႔ အကုိေတာ္ကေတာ့ ရဟန္းကိစၥၿပီးေၿမာက္ သြားၿပီ ထင္တယ္၊ ၾကည္ႏႈးပီတိ ၿဖစ္လုိက္တာ သမီးရယ္" ဟုဆုိကာ ေၿမၿပင္တြင္ ပဆစ္တုပ္ေကြး ထုိင္ခ်လုိက္ ကာ တလွမ္းၿခင္း တေရႊ ႔ေရႊ ႔ၿပန္ၾကြသြားေတာ္မႈေသာ ကုိယ္ေတာ္ၿမတ္ကို ဖူးေမာ္ရွိခုိး ပူေဇာ္လုိက္ေလေတာ့၏………………..။။။။။။။။။။။။။။။ 
စာၾကြင္း။ ။ ဖားေအာက္ေတာရ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ (ေသရာေညာင္ေစာင္း ေလ်ာင္းစက္ေသာအခါ) တရားေတာ္မွ ဆြမ္းကုိ တုံ႔လွည့္ တဖန္ ပူေဇာ္တဲ့ လုပ္ငန္းရပ္မွာ စံၿပၿဖစ္တဲ့ မဟာမိတၱ (အယ်မိတၱ) မေထရ္ၿမတ္ၾကီးအေၾကာင္းကို ေဟာၿပထားသည္ကုိ ၀တၱဳသဖြယ္ ခံစားတင္ၿပထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး၏ တရားေတာ္မွ မႈရင္းအတုိင္း ေကာက္ႏႈတ္ တင္ၿပထားပါသည္။ တခ်ိဳ႔ အမွားအယြင္းမ်ား ရွိပါက မိမိတြင္ မႈတည္ပါေသာေၾကာင့္ နားလည္ ခြင့္လြတ္ ၿပင္ဆင္ေပးၾကဖုိ႔လည္း ေတာင္းဆုိပါသည္။ မိမိအေနနဲ႔ေတာ့ ကုိယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီး၏ မိမိဆြမ္းဒါယိကာမ တုိ႔အေပၚထားရွိေသာ ေစတနာ၊ သုံးသပ္နားလည္ သိၿမင္တက္ေသာ ခံယူခ်က္ ႏွင့္ ဥာဏ္ပညာ၊ မေလ်ာ့ေသာ လုံ႔လ ၀ီရိယ ရွိမႈတုိ႔အား ေလးစားပူေဇာ္ ဦးခုိက္မိပါေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ " ငါေကာ ငါလုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္နဲ႔၊ ရေနတဲ့ လစာနဲ႔  ထုိက္တန္တဲ့ တုံ႔ၿပန္မႈမ်ိဳးေတြ ေပးစြမ္းႏုိင္ၿပီလား " ဆုိတာကို မိမိကုိယ္ကုိ ထပ္ခါထပ္ခါ ၿပန္ေမးၾကည့္မိ၏။ တုံ႔လွည့္တဖန္ ေက်းဇူးဆပ္ဖူးခ်င္စိတ္တုိ႔ ၿဖစ္ေပၚလာမိသည္ေတာ့ အမွန္။ မိတ္ေဆြေအပါင္းအသင္းတုိ႔လည္း မိမိတုိ႔ ရပ္တည္ေနေသာအသင္းအဖဲြ ႔၊ မိမိတုိ႔ အေပၚတြင္ ထားရွိခဲ့ၾကေသာ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းတုိ႔မ်ား၏ ေမတၱာေစတနာ ေက်းဇူးတရားမ်ားကုိလည္း ၿပန္လည္ၿပီးေတာ့ တုံ႔ၿပန္ ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ၾကေစေၾကာင္း ဆုမြန္ ေကာင္းၿဖင့္ ႏွစ္သစ္မွာ ေတာင္းဆုေခြ်လုိက္မိပါေတာ့သည္.။
                             ၿငိမ္းေအးထြန္း ၁၃.၄.၂၀၁၃ (သၾကၤန္အၾကိဳေန႔)

Thursday 11 April 2013

ကိေလသာ ၁၀-ပါး



ကိေလသာဟူသည္မွာ သတၱဝါတို႔ကို ညႇင္းဆဲႏွိပ္စက္ ညစ္ႏြမ္းပင္ပန္းေအာင္ ျပဳလုပ္တတ္သည့္ အကုသိုလ္ တရားဆိုးမ်ား (သုိ႔) စိတ္အစဥ္ကို ညစ္ႏြမ္းေစတက္ေသာ တရားမ်ားကုိ ကိေလသာဟု ေခၚသည္။ ယင္းကိေလသာတရားတို႔သည္-

၁) ေလာဘ= လိုခ်င္တပ္မက္မႈ (ထုိထုိဘ၀ ထုိထုိအာရုံကုိ လုိလားတပ္မက္မႈသေဘာ)၊
၂) ေဒါသ= ၾကမ္းတမ္းျပစ္မွားမႈ (စိတ္ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းမႈသေဘာ၊ ဖ်က္ဆီးလုိမႈသေဘာ)၊
၃) ေမာဟ= အမွန္မသိျမင္ မိုက္မဲမႈ (အသိမွားမႈ၊အမွန္ကုိ မသိမႈသေဘာ)၊
၄) မာန= ေထာင္လႊားတတ္ႂကြမႈ  (စိတ္ဓာတ္ တက္ၾကြ ၿမင့္ေမာက္မႈသေဘာ)၊
၅) ဒိ႒ိ= အထင္အျမင္ အယူအဆ လြဲမွားမႈ (သခၤရတရားတုိ႔ကုိ နိစၥ အတၱ သုခ သုဘဟု စဲြလမ္းယံုၾကည္ၿခင္း သေဘာ၊ အယူမွားၿခင္းသေဘာ)၊
၆) ဝိစိကိစၧာ= အမွန္မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပဲ ယံုမွားမႈ (ရတနာ သုံးတန္ ကံ-ကံ၏အက်ိဴးတရားစသည္တုိ႔၌ သုိ႔ေလာ သုိ႔ေလာ ေတြးေတာ ယုံမွားၿခင္းသေဘာ)၊
၇) ထိန= ပ်င္းရိ ထိုင္းမိႈင္းေလးလံမႈ (စိတ္၏ ေလးလံ ထုိင္းမႈိင္းၿခင္းသေဘာ)၊
၈) ဥဒၶစၥ= မၿငိမ္မသက္ လႈပ္ရွားပ်ံ႕လြင့္မႈ (စိတ္ပ်ံ ႔လြင့္မႈသေဘာ)၊
၉) အဟိရိက= မေကာင္းမႈျပဳရန္ မရွက္မႈ (အကုသုိလ္တရား ဒုစရုိက္တရားတုိ႔မွ မရွက္ၿခင္းသေဘာ)၊
၁၀) အေနာတၱပၸ= မေကာင္းမႈျဖစ္မွာ မေၾကာက္မႈ (အကုသုိလ္တရား ဒုစရုိက္တရားတုိ႔မွ မေၾကာက္ၿခင္းသေဘာ)၊
ဟူ၍ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ၁၀-ပါးရွိသည္။

ကိေလသာ ၁၅၀၀။…..။ အက်ယ္အားျဖင့္မူ ယင္းကိေလသာဆယ္ပါးကိုမူတည္၍ ကိေလသာ၏ အာ႐ံုျဖစ္ေသာ ႐ုပ္ နာမ္တရား ၇၅-ပါးႏွင့္ ေျမႇာက္ရသည္။ ၁၀X၇၅ = ၇၅၀။
ဤ၌-
(က) ႐ုပ္တရားဟူသည္မွာ နပၹႏၷ႐ုပ္ ၁၈-ပါးႏွင့္ လကၡဏာ႐ုပ္ ၄-ပါး ေပါင္း ၂၂-ပါး။
(ခ) နာမ္တရားဟူသည္မွာ စိတ္-၁၊ ေစတသိက္-၅၂၊ ေပါင္း ၅၃-ပါး။
(ဂ) ယင္း႐ုပ္တရား ၂၂-ႏွင့္ နာမ္တရား-၅၃ ေပါင္း ႐ုပ္ နာမ္တရား ၇၅ ျဖစ္သည္။
ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ၇၅၀ ကို (အတြင္း အဇၥ်တၱႏွင့္ အပ ဗဟိဒၶ) သႏၲာန္ ၂-ပါးျဖင့္ ေျမႇာက္လွ်င္ ၇၅၀X၂= ၁၅၀၀ ျဖစ္သည္။
ဤသေဘာတရား (၁၀) မ်ိဳး ဦးေဆာင္ေနသည့္ အကုသုိလ္တရားတုိ႔သည္ စိတ္အစဥ္ကုိ ညစ္ႏြမ္းေစတက္ေသာေၾကာင့္ကိေလသာဟု ေခၚဆုိ၏။ ယင္းကိေလသာအညစ္အေၾကးတုိ႔ကုိ စင္ၾကယ္ေအာင္
ေဆးေၾကာသုတ္သင္ဖုိ႔ရန္ မဂၢင္ ရွစ္ပါး က်င့္စဥ္တရားတုိ႔ကုိ တကယ္လက္ေတြ႔ က်င့္ၾကံၾကိဳးကုတ္ ပြားမ်ားအားထုတ္ေနေသာ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ကုိ ပဗၺဇိတ = ကိေလသာ တုိ႔ကုိ ႏွင္ထုတ္ေနသူမ်ားဟု ေခၚဆုိေပသည္။
/\.../\..../\..
ဖားေအာက္ေတာရ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏  (ေသရာေညာင္ေစာင္း ေလ်ာင္းစက္ေသာ အခါ) စာအုပ္မွ
/\.../\..../\..
. Type the rest of your post here.

Sunday 24 February 2013

"ဣႆာ မစၦရိယ ဟူသည္....."




"ဣႆာ"
-----------
ဣႆာဆိုတာ သူတစ္ပါးကို ဂုဏ္မျပဳႏိုင္တာ၊ အေကာင္းမေျပာႏိုင္တာ၊
ဣႆာရွိရင္ အေကာင္းမေျပာႏိုင္ဘူး၊
congratulations မလုပ္ႏိုင္ဘူးေပါ့ေလ။

လူတစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္လာၿပီး စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ရလာတာကို
အျခားတစ္ေယာက္က မေက်နပ္ႏိုင္ဘူး၊ မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး၊
လူတစ္ေယာက္ ႀကီးပြားသြားရင္ မၾကည့္ႏိုင္ဘူး၊ မ႐ႈ႕စိမ့္ဘူး၊
မနာလို မ႐ႈစိမ့္ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္၊ Jealousy ေပါ့၊

ဒါကလည္း ေဒါသနဲ႔ ယွဥ္တြဲၿပီး ျဖစ္တာမို႔ ေဒါသမူစိတ္မွာ ယွဥ္တယ္၊
စိတ္ဆိုးတာ မဟုတ္ဘူး၊ သုိ႔ေသာ္ စိတ္ယုတ္တာ စိတ္ပုတ္တာ ျဖစ္တယ္၊
လူတစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္ေနလို႔ရွိရင္ မနာလိုျဖစ္တယ္၊
အေကာင္းမေျပာႏိုင္ဘူး၊
ဒါ ဣႆာပဲ။

"မစၦရိယ"
-----------
ေနာက္တစ္ခု ‘မစၦရိယ’ ဆိုတာ ကိုယ့္ အရည္အေသြးမ်ိဳး သူမ်ားကို မရေစခ်င္တာ၊ ကိုယ့္အေျခအေနမ်ိဳး သူမ်ား မရေစခ်င္တာ၊
ကိုယ္နဲ႔ လာယွဥ္ၿပိဳင္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အရည္အေသြးမ်ိဳးကို ကိုယ္ပဲ ပိုင္ဆိုင္ထားခ်င္တယ္၊
ဒါ မစၦရိယ ေခၚတယ္။

မစၦရိယဆိုတာလည္း အတူတူပဲ၊ ေဒါသနဲ႔ ယွဥ္တြဲတယ္၊
အရပ္ထဲမွာေတာ့ မစၦရိယ ဆိုတာ ႏွေျမာတာ၊
‘ႏွေျမာအိုးမို႔ ဘာမွ မလွဴဘူး၊ မတန္းဘူး၊ မေပးဘူး၊ မကမ္းဘူး’ လို႔ ေျပာၾကတယ္။

♠ မစၦရိယက ႏွေျမာတာခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူး၊
မစၦရိယဆိုတာ ကိုယ္ႀကီးပြားသလို သူမ်ား မႀကီးပြားေစခ်င္ဘူး၊
ကိုယ္ေအာင္ျမင္သလို သူမ်ား မေအာင္ျမင္ေစခ်င္ဘူး၊
အဲဒါမ်ိဳးကို မစၦရိယလို႔ ေျပာတာ။ ♠

"မစၦရိယ ၅-မ်ိဳး"
-----------------

မစၦရိယ ၅-မ်ိဳးရွိတယ္။

(၁) အာဝါသမစၦရိယ တဲ့၊
ကိုယ့္ေနတဲ့ ေနရာမွာ သူမ်ားလာေနရင္ မႀကိဳက္တာ၊
ဟုတ္လား၊ ကိုယ့္အေဆာက္အဦးထဲ သူမ်ားလာရင္ မႀကိဳက္တာ ‘အာဝါသမစၦရိယေနာ္’။ ‘အာဝါသမစၦရိယ’ ဆိုတာ အိမ္မွာတင္ မစၦရိယ ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး၊
မီးရထားနဲ႔ သြားတာေတာင္ ေပါင္ကားထိုင္ေသးတယ္၊
အနားနားမွာ ဒိျပင္လူ လာထိုင္မွာ စိုးလို႔၊ အထုပ္ေလး တင္ထားမယ္၊ မထိုင္ေစခ်င္ဘူး၊
ေနရာ မေပးခ်င္ဘူး၊ အဲဒါမ်ိဳး ေျပာတာ အာဝါသမစၦရိယ ဆိုတာ။

(၂) ‘ကုလမစၦရိယ’
ကိုယ္နဲ႔ေပါင္းသင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ကုိ လာၿပီးေတာ့ မိတ္ေဆြဖြဲ႔ရင္ မႀကိဳက္တာ၊ ကုလမစၦရိယ၊ ဘုန္းႀကီးေတြက်ေတာ့ ကိုယ့္ဒကာ, ဒကာမမ်ားကို
သူမ်ား ဒကာ, ဒကာမျဖစ္မွာ မႀကိဳက္တာ ကုလမစၦရိယပဲ၊
ကိုယ့္မိတ္ေဆြ သူ႔မိတ္ေဆြ လာလုပ္မွာ မႀကိဳက္ဘူး၊ ကုလမစၦရိယ။


(၃) ‘လာဘမစၦရိယ’၊
ကိုယ္ရတာမ်ိဳး သူမ်ား မရေစခ်င္တာ လာဘမစၦရိယ။

(၄) ‘ဝဏၰမစၦရိယ’ ဆိုတာ
ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ သတ္သက္လာလို႔ ရွိရင္ ကိုယ္ပဲေက်ာ္ၾကားခ်င္တယ္၊
သူမ်ား မေက်ာ္ၾကားေစခ်င္ဘူး။

(၅) ‘ဓမၼမစၦရိယ’ဆိုတာ
ကိုယ္သိတဲ့တရားကို သူမ်ား မေပးခ်င္ဘူး၊ ကိုယ္သိတဲ့ ဗဟုသုတေတြ သူမ်ားကို မျဖန္႔ေဝခ်င္ဘူး၊ သူတစ္ေယာက္ထဲပဲ တကယ့္ကို ဂု႐ုႀကီး လုပ္ခ်င္တယ္ ေပါ့ေလ၊ တစ္ေလာကလံုးရဲ႕ ဂု႐ုႀကီး၊ သူပဲ သိတယ္၊ က်န္တဲ့လူေတြ မသိရဘူး၊ အဲဒါမ်ိဳး လုပ္ခ်င္တာ၊ အဲဒါ ဓမၼမစၦရိယ လို႔ေခၚတယ္။

‘အာဝါသမစၦရိယ၊ ကုလမစၦရိယ၊ လာဘမစၦရိယ၊ ဝဏၰမစၦရိယ၊ ဓမၼမစၦရိယ’ ဆိုၿပီးေတာ့ မစၦရိယငါးမ်ဳိး ရွိတယ္၊

မစၦရိယဆိုတာ ကိုယ္ရထားတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး သူမ်ားကို မရေစခ်င္တာ အဲဒါကို ေျပာတာေနာ္၊ ဒါလည္းပဲ မရေစခ်င္ဘူး ဆိုေတာ့ သူက ေဒါသနဲ႔ ယွဥ္တယ္။

ဘုန္းႀကီးတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ေရႊတိဂံုဘုရားဖူးၿပီး
တိရစာၦန္႐ံုကို သြားၾကည့္တာေပါ့၊ တိရစာၦန္႐ံု သြားတဲ့အခါမွာ အထူးအားျဖင့္
ဘာၾကည့္ ခ်င္တုန္းဆိုေတာ့ ညေနဘက္ က်ားေတြ ျခေသၤ့ေတြ
အစာေကၽြးတာကို ၾကည့္ခ်င္တယ္၊ ပိုစိတ္ဝင္စားတယ္၊

အဲဒီမွာ ဘာအကဲခတ္မိလဲဆို က်ားေတြ ျခေသၤ့ေတြက အစာဝဝစားရတာ မဟုတ္ဘူး၊
သူတို႔ခမ်ာ ပိန္္ၿပီး ဆာေလာင္ေနတာေလ၊ ညေန အစာေကၽြးမယ့္သူ လာလို႔ရွိရင္
သူတို႔ ေယာက္ယက္ခတ္ေနၿပီ၊ အစာေကၽြးမယ့္လူက အမဲသားတစ္ေပါင္ေလာက္ တစ္တံုးေလာက္ အထဲကို ပစ္ထည့္လိုက္ၿပီဆိုရင္
အဲဒီ က်ားေတြ ျခေသၤ့ေတြက ပါးစပ္နဲ႔ အစာကို ကိုက္ၿပီး ဟိုလိုက္ရန္လုပ္ ဒီလိုက္ရန္လုပ္နဲ႔၊ ဆာေနတာ စားလိုက္ပါလား၊ ေအးေအးေဆးေဆး မစားဘူး။

ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလို ျဖစ္တာတုန္းဆိုရင္ မစၦရိယေၾကာင့္၊
သူရထားတဲ့ အစာကို လာမထိနဲ႔ေပါ့၊ အဲဒီအဓိပၸါယ္မ်ိဳး ရွိတယ္။

ေၾကာင္ေလးေတြ ၾကြက္ခုတ္ၿပီးရင္ ပါးစပ္ထဲမွာ အစာေရာက္သြားရင္
မာန္ဖီေတာ့တာပဲ မဟုတ္လား၊
အဲဒီေတာ့ မစၦရိယက ေဒါသနဲ႔ ယွဥ္တယ္ဆိုတာ သိပ္ထင္ရွားတယ္၊
ေခြးကေလး ႏွစ္ေကာင္၊ ကစားေနတဲ့ ၾကားထဲမွာ အမဲ႐ိုးေလး ပစ္ခ်ၾကည့္၊ ကိုက္ၾကၿပီ၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ မစၦရိယဟာ ေဒါသနဲ႔ ယွဥ္တယ္လို႔ ေျပာတာ၊
မစၦရိယ ေပၚလာရင္ ေဒါသ ဝင္လာတာပဲ၊ ဣႆာ ေပၚလာရင္လည္း ေဒါသပဲ။

♠ သို႔ေသာ္ အဲဒီ မစၦရိယနဲ႔ ဣႆာဟာ တစ္ၿပိဳင္တည္း ျဖစ္သလားဆို မျဖစ္ဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔တုံုး၊ အာ႐ံုခ်င္း မတူဘူး၊ စိတ္ရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ေတြဟာ မတူၾကဘူးတဲ့၊

♠ ဣႆာဆိုတာ သူမ်ား ေအာင္ျမင္မႈေပၚ ဦးတည္တယ္၊
♠ မစၦရိယ ဆိုတာ ကိုယ့္ေအာင္ျမင္မႈေပၚ ဦးတည္တယ္၊ မတူၾကဘူး။

[ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး" ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ" ၏
အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ) (ဣႆာ မစၦရိယ ဟူသည္)]