သီတင္းကြၽတ္လရာသီအခ်ိန္သည္္ မိုးမကုန္ေသးေသာ္လည္း ေနေရာင္ျခည္
ျဖာစျပဳလာၿပီျဖစ္၍ သာယာေတာ့မည့္ ေဆာင္းရာသီ၏ အ႐ုဏ္ဦးအခ်ိန္ပင္
ျဖစ္သ ည။္ ယငး္ အခ်ိန္ တြင္ဝါဆုိကငး္ လြတ္၊သီတင္းကြ်တ္မုိ႔ ဆုိသည္ႏွင့္
အညီ ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ပညတ္ေတာ္အရ ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁ရက္ေန႔က
ပုရမိ ဝါဆုိေတာ္မၾူကသည ့္ သဃံ ာေတာ္မ်ားသည ္ သီတငး္ ကြၽတ္လ ျပည့္ေန႔တြင္
ဝါဆိုသည့္ကာလ ကုန္ဆံုးသြားၾကၿပီျဖစ္သျဖင့္ အရပ္တစ္ပါးသို႔ ညဥ့္အိပ္
ညဥ့္ေန လြတ္လပ္စြာၾကြေတာ္မႈႏုိငၾ္ကေပသည။္
ထုိရာသီတြင္ အႆဝဏီနကၡတ္သည္ စန္းဟု ေခၚေသာ လမင္းႏွင့္အတူ
ယွဥ္ၿပိဳင္ထြန္းပေပသည္။ ရာသီ႐ုပ္မွာ ခ်ိန္ခြင္ကို ကိုင္စြဲေသာ ေယာက်္ား႐ုပ္
သဏၭာန္ျဖစ္ၿပီး ငံုအာစြင့္စြင့္ေရထက္ျမင့္ကာ ဖူးပြင့္ေနၾကရွာေသာ ၾကာျဖဴ၊
ၾကာနီ၊ ၾကာညိဳ၊ ၾကာပု႑ရိက္၊ ၾကာပဒုမၼာ ဟူသည့္ ၾကာမ်ဳိးငါးပါးတို႔သည္
သီတင္းကြၽတ္လ၏ ရာသီပန္းမ်ားျဖစ္ၾကေပသည္။ ထိုလတြင္ ဆီမီးျမင္းမိုရ္ပြဲ
(ဝါ) တာဝတႎသာပြဲကို ရာသီပြဲအျဖစ္ က်င္းပျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကသည္။ ေန႔တာ
ညတာညီမွ်ေသာ လျဖစ္ေသာ ဤသီတင္းကြၽတ္လကို ကင္းဝန္မင္းႀကီးက
''သီတင္းကြၽတ္ၿပီ၊ တူရာသီ၊ အႆဝဏီရွိန္ဝါရႊန္း၊ ၾကာမ်ဳိးလည္းစို၊ မီးျမင္း
မိုရ္ ဗဟိုအခ်ာထြန္း''ဟု စပ္ဆိုခဲ့ေလသည္။
သီတင္းကြၽတ္လကို သန္တူ၊ ဝသႏၲဥတု တူရာသီျဖစ္ေသာလ၊ သီတင္း
ဝါလကြၽတ္ေသာ လဟု ေဝါဟာရလီနတၴဒီပနီတြင္ လည္းေကာင္း၊ ေကာက္
စပါးပင္မ်ား ေပါက္ဖြားေထာင္မတ္ထြက္လာေသာလ၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား
မိမိတို႔ ေက်ာင္းအရပ္အတြင္း၌သာ သီတင္းသံုးေနထိုင္ျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္
ေသာ လဟု ျမန္မာလအမည္မ်ား စာအုပ္တြင္လည္းေကာင္း အသီးသီး
အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုထားပါသည္။
ေဂါတမရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁ဝ၉ခုႏွစ္ ဝါဆုိ
လျပည့္ေန႔၌ သာဝတၳျိပည္အနီးဝယ္ ဘုရားရွင္၏ မိန္႔ေတာ္မူခ်က္ႏွင့္အညီ
ေကာသလႅဘုရင္၏ ဥယ်ာဥ္မႉး ေမာင္က႑စုိက္ပ်ိဳးလုိက္သည့္ က႑မၺမည္
ေသာ သရက္ျဖဴပင္အနီးတြင္ အယူလြဲမွားေနတာ တိတၳိတစ္သင္းတုိ႔အား
တန္ခုိးျပာဋိဟာ ဖန္ဆင္းျပေတာ္မူကာ ႏွိမ္နင္းေခ်ခြၽတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။
ထုိ႔ေနာက္ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ သႏၲဳတိသနတ္သားအား
အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္ရန္ ရည္ရြယ္လ်က္
တာဝတႎသာနတ္ျပည္သုိ႔ၾကြေတာ္မူ၍ သတၱမ ဝါကပ္ေတာ္မူပါသည္။ ဘုရား
ရွင္သည္ ပ႑ဳကမၺလာ ျမေက်ာက္ဖ်ာထက္တြင္ ထက္ဝယ္ဖြဲ႕ေခြ ေနေတာ္မူ
လ်က္ မယ္ေတာ္မိနတ္သားအမႉးျပဳသည့္ စၾကဝဠာေပါင္း တုိက္တစ္ေသာင္း
တုိ႔မွ ခေညာင္းေရာက္ရွိလာၾကေသာ နတ္ျဗဟၼာပရိသတ္တုိ႕၏ အလယ္၌
အဘိဓမၼာတရားေတာ္ျမတ္ကုိ ဝါတြင္းသုံးလပတ္လုံး ေန႔ညမစဲ ေဟာၾကား
ေတာ္မူခဲ့သည္။
အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္သည္ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္
အနက ္ ထက္၀က္မွ်ပင္ရွိ၏ လြန္စြာမ်ားၿပားရွည္လ်ား၍ ၀ါတြင္းသုံးလ
ဆက္တုိက္ေဟာမွ ျပီးဆုံး၏။ ထုိမွ်ရွည္လ်ားေသာ ေဒသနာေတာ္ကုိ လူ႕ျပည္
တစ္ေနရာတည္း၊ ဣရိယာပုဒ္တစ္မ်ိဳးတည္းျဖင့္ ဆက္တုိက္နာၾကားႏုိင္သည့္
ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး မရွိသည့္အတြက္ ယင္းအဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကုိ လူ႕ျပည္၌
ေဟာၾကားေတာ္မမူဘဲ နတ္ျပည္၌သာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
ဘုရားရွင္၏ အဘိဓမၼာတရားေဒသနာ ေဟာၾကားျခင္းသည္ ဝါတြင္း
သုးံ လေျမာကျ္ ဖစ္ေသာ သတီ ငး္ ကြၽတ္လ ျပည့္ ေန႔၌ ျပးီ ဆုးံ ေလသည။္ ယငး္ သု႕ိ
တရားေရေအး အျမိဳက္ေဆးကုိ တုိက္ေကြၽးေတာ္မူျပီးေနာက္ ဤဝါကြၽတ္ခ်ိန္
တြင္ တာဝတႎသာနတ္နန္းမွသည္ သကၤႆနဂုိရ္သုိ႕ သိၾကားမင္း ဖန္ဆင္း
လႉဒါန္းသည့္ ေရႊေစာင္းတန္း၊ ေငြေစာင္းတန္း၊ ပတၱျမားေစာင္းတန္းဟူေသာ
ေစာင္းတန္းသုံးသြယ္ျဖင့္ နတ္အေပါင္းက လက္ယာဘက္ ေရႊေစာင္းတန္းမွ
လည္းေကာင္း၊ ျဗဟၼာၾကီးမ်ားက လက္ဝဲဘက္ ေငြေစာင္းတန္းမွလည္းေကာင္း
ျခံရံလ်က္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ အလယ္ဗဟုိ၌တည္ရွိေသာ ပတၱျမားေစာင္း
တန္းျဖင့္ သက္ဆင္းၾကြျမန္းေတာ္မူေလသည္။ ယင္းသုိ႕ သက္ဆင္းၾကြျမန္းရာ
တြင္ ပဥၥသိခၤနတ္သားက သုံးဂါဝုတ္ပမာဏရွိသည့္ ေဗဠဳဝနတ္ေစာင္းၾကီးကုိ
လက္သံကုန္တီး၍ ပူေဇာ္ကာ လက္ယာနံပါးမွ လည္းေကာင္း၊ မာတလိနတ္သား
ကလည္း နတ္၌ျဖစ္ေသာ ပန္း၊ နံ႔သာအေမႊးအႀကိဳင္တို႔ကို ကိုင္စြဲလ်က္ ဘုရား
ရွင္ကို ပူေဇာ္ကာ လက္ဝဲနံပါးမွလည္းေကာင္း၊ သုယာမနတ္မင္းသည္ စာမရီ
သားၿမီးယပ္ကိုခတ္လ်က္ လည္းေကာင္း၊ သႏၲ ဳတိသနတ္မင္းသည္ ပတၱျမား
ယပ္ဝန္းကို တလႊဲလႊဲခပ္လ်က္ လည္းေကာင္း၊ သိၾကားမင္းသည္ ဝိဇယုတၱရ
ခ႐ုသင္းကို မႈတ္လ်က္ လည္းေကာင္း လက္ယာဘက္မွပင္ ပူေဇာ္ၾကကာ
သက္ဆင္းလိုက္ပါလာၾကသည္။ ထိုနည္းတူ ႂကြင္းေသာ စၾကဝဠာတိုက္တို႔၌
ေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ နတ္တို႔မွ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ပူေဇာ္မႈကိုျပဳၾကလ်က္လည္း
ေကာင္း၊ လက္ဝဲဘက္ ေငြေစာင္းတန္းမွလည္း သဟံပတိျဗဟၼာႀကီးက ျဗဟၼာ
ထီးျဖဴႀကီးကို ေဆာင္းမိုးပူေဇာ္လ်က္ လည္းေကာင္း သက္ဆင္းလိုက္ပါလာ
ေပသည္။ထုိအခ်ိန္တြင္သာဝတျိၴ ပည္၌္ ရၾိွ ကကုန္ေသာ ပရိသတ္အ ေပါငး္ တုိသ႔ ည္
လည္း သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ မဟာပဝါရဏာေန႔၌ နံနက္စာစားၾကၿပီးလွ်င္
''ယေန႔ ျမတ္စြာဘုရားကို သကၤႆၿမိဳ႕တံခါး၌ ဖူးေျမာ္ၾကရကုန္ေတာ့အံ့''ဟု
ထြက္လာခၾဲ့ ကရာ အခ်န္အနညး္ ငယ္အတြင္းမွာပင ္ သကႆၤ ၿမဳိ ႕တခံ ါးသုိ ႔ ဆုိက္
ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။
ဤသို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းၿခံရံလ်က္ တာဝတႎသာ
နတျ္ ပည္မွ သက္ဆငး္ ေတာ္ ၍ူ လျ႔ူ ပည္သုိ႔အေရာက္ေစာငး္ တနး္ ဥးီ ၌ လကယ္ ာ
ေျခေတာ္မခ်မီလွ်င္ပင္ ဘုရားရွင္ကို တပည့္ႀကီး ရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္က
ပထမဦးစြာရွိခုိးပူေဇာ္ၿပီး ထုိေ႔ နာက္မွ က်န္ေသာပရိသတ္တုိ႔ကၿမတ္စြာဘုရား
ကို ရွိခိုးဖူးေျမာ္ ပူေဇာ္ၾကေလသည္။ ထိုသကၤႆၿမိဳ႕တံခါးဝ၌ ေစာင္းတန္းမွ
ပထမဦးဆံုး လက္ယာေျခေတာ္ခ်ရာအရပ္သည္ ေနာင္အခါဝယ္ ''အစလ
ေစတိယဌာန''ဟူ၍ အမည္ထင္ရွားေလသည္။
ယင္းသို႔ ရွင္သာရိပုတၱရာအမႉးျပဳေသာ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါအေပါင္း
ပါဝင္သည့္ ပရိသတ္မ်ားက ဘုရားရွင္အား ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ပူေဇာ္ပြဲႀကီး
ကုိ ဆင္ယင္ က်င္းပခဲ့ၾကသည္မွာ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ ခုနစ္၀ါေၿမာက္တြင္
ျဖစ္၍္ ယခု ျမန္မ ာသကၠရာဇ ္ ၁၃၇ဝျပည့္ႏွစ္တြင္ႏွစ္ေပါင္း၂၅၉ဝ(ႏွစ္ေပါင္း
၂၆ဝဝနီးပါး) ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေပသည္။
ျမန္မာတို႔သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာ တာဝတႎသာနတ္ျပည္မွ ဆင္းသက္ေတာ္
မူခဲ့သည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ''တာဝတႎသာပြဲေတာ္''ဟု လည္းေကာင္း၊
တာဝတႎသာနတ္ျပည္တည္ရွိရာ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ထိပ္မွ ဆင္းသက္ေတာ္မူသည္
ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ''မီးျမင္းမိုရ္ပြဲ''ဟု လည္းေကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေခၚေဝၚၾက
ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သီတင္းကြၽတ္မီးထြန္းပြဲေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ပုဂံ
ေခတ္ထုိးေက်ာက္စာမ်ားတြင္ ေကာငး္ မႈစာရင္း မ်ား၌ပါဝင္ ၾကာငး္ မေတ႕ြ ရရိွ
ေသာလညး္ ပုဂ့ရွိျမငး္ ကပါဂူ ေျပာကႀ္ ကးီ ဘုရားတြင္ေတြ႔ရွိရေသာ ပန္းခ်ီကားအရ
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား တာဝတႎသာနတ္ျပည္မွ သကၤႆၿမိဳ႕သို႔ ႂကြဆင္းလာေတာ္
မူပံု သ႐ုပ္ေဖာ္ေရးဆြဲထားသည္ကို ေထာက္႐ႈ၍ ပုဂံေခတ္က မီးထြန္းပြဲေတာ္
အား ပုဂံသားမ်ား က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း ယူဆႏိုင္ပါသည္။
ကုနး္ ေဘာင္ေခတ္အလယ္ပုိင္း၌ သီတင္းကြ်တ္လ ဆီးမီးထြန္းညွိပူေဇာ္ပုံ
ကုိ ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ ထင္ရွားသည့္ စာဆုိေတာ္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ
ဦးယာက ''ေၾကာ္သဲအုတ္ေအာ္၊ ပူေဇာ္ဆီမီး၊ ညီးညီးဝင္းဝင္း၊ ထြန္းလင္း
ေရာင္ရွိန္၊ အာလိန္ငါးဆင့္၊ ရႊန္းရႊန္းတင့္သား၊ နတ္မင္းစံရာ၊ ဝတႎသာသုိ႔၊
ေလးျဖာေရာင္စုိ၊ ျမင္းမိုရ္ပြဲႀကီး''ဟု လူးတားျဖင့္ ဖြဲ႕ဆုိေရးစပ္ခဲ့သည္။
သီတင္းကြၽတ္လတြင္ ပြင့္ၾကသည့္ ရာသီပန္းမ်ားျဖစ္ေသာ ၾကာမ်ဳိး
ငါးပါးႏွင့္ က်င္းပေလ့ရွိသည့္ မီးျမင္းမိုရ္ပြဲစသည့္ သ႐ုပ္ကုိ ေဖာ္ၫႊန္းလ်က္
စာဆုိေတာ္ ဖုိးသူေတာ္ဦးမင္းက ''ၾကာငါးမည္ႀကိဳင္သင္းလုိ႔၊ လွ်ံဝင္းတဲ့
ေျပာင္ထိန္၊ ေရႊနန္းေတာင္ေတာ္ဦးမွာ ကြန္႔ျမဴးျမင္းမုိရ္မီး၊ ညီးတဲ့ခါခ်ိန္
ရွိဦးငယ္ႏွိမ္၊ သုံးႀကိမ္႐ုိေပ်ာင္း၊ သကၠစၥာဂါရဝါႏွင့္ စဥ္အလာပူေဇာ္ပြဲကုိ
ႏႊဲၾကေပေတာင္း''ဟူ၍ ဖြဲ႕ဆုိထားပါသည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ တာဝတႎသာနတ္ျပည္၌ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ကုိ
ဝါတြင္းသုံးလပတ္လုံး ေဟာၾကားၿပီးေနာက္ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔တြင္
လူ႔ျပည္သို႔ ျပန္ၾကြလာသည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔တြင္
''အဘိဓမၼာ အခါေတာေ္ န'႔ 'ကု ိ က်ငး္ ပၾကသည။္ သတီ ငး္ ကြၽတ္ လျပည့္ေန႔တြင္
ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ပဝါရဏာပြဲ ျပဳလုပ္က်င္းပၾကသည္။ ပဝါရဏာ၏
အဓိပၸာယ္မွာ ဖိတ္ၾကားျခင္း၊ ေတာင္းပန္ျခင္း၊ တိုက္တြန္းျခင္းဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ပ၀ါရဏာပဲြကား သီတင္း္ သုးံ ေဖာ ္ ရဟနး္ သဃံ ာေတာ္မ်ားအခ်ငး္ ခ်ငး္ တစ္ပါး
ေသာ ပုဂဳၢိလ္အေပၚတြင္ၿဖစ္ေစ မိမိအေပၚတြင္ၿဖစ္ေစတရားေတာ္ႏွင့္ မေလ်ာ္ညီ
ဖီလာျဖစ္မႈမ်ားရွိခဲ့ပါက အခ်င္းခ်င္း စုေပါင္းေဝဖန္ၾကသည့္ပြဲ၊ သုံးသပ္ၾက
သည့္ပြဲ၊ အမွားကုိျပဳျပင္ အမွန္ကုိဝန္ခံၾကသည့္ပြဲပင္ ျဖစ္သည္။
''ငါ့ရွင္တုိ႔၊ တပည့္ေတာ္သည္ သံဃာကုိဖိတ္ၾကားပါ၏၊ တပည့္ေတာ္
တုိ႔၏ အျပစ္ကုိ ျမင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၾကားေသာ္လည္းေကာင္း၊ သံသယ
ရွိေသာ္လည္းေကာင္း တပည့္ေတာ္အားသနားေသာအားျဖင ့္ ေျပာဆု ိ သိေပး
ၾကပါ၊ အျပစ္ကုိ ကုစားပါမည္''ဟူ၍ ပဝါရဏာျပဳၾကသည္။
ထုိျ႔ ပင ္ မုးိ ေလကငး္ လြတ္ၿပီး ဥတုရာသီသာယာသည့္အခ်ိန္
အခါလည္း ျဖစ္သည္။ ဤလတြင္ ဘုိးဘြား မိဘမ်ား၊ ဆရာသမားတို႔ထံသို႔
တပညသ့္ ားေျမးမ်ားက လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားၿဖင့္ကန္ေတာၾ့ ကေလရာ
မိဘႏွင့္ သားသမီး၊ ဆရာႏွင့္ တပည့္တို႔အၾကား ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးမႈ၊ ႐ုိေသ
ေလးစားမႈမ်ား တိုးပြားကာ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ရာ ျဖစ္ရေပသည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ ေျခခင္းလက္ခင္းသာခ်ိန္ျဖစ္သည့္ ဤသီတင္းကြၽတ္လတြင္
ေကာင္းမႈကုသုိလ္အဖုံဖုံကုိ ျပဳလုပ္ၾကလ်က္ စိတ္လက္ၾကည္ႏူးစြာ တရား
ဘာဝနာ ပြားမ်ားအားထုတ္ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း ေရးသား တင္ျပလုိက္ရပါ
သည္။
တင္ထြဋ္(အစုိးရတုိင္းရင္းေဆး)
No comments:
Post a Comment